ΟΝΕΙΡΑ ΔΙΧΩΣ ΠΑΤΡΙΔΑ

σε μια μικρη βαρκουλα απο εφημεριδα
στιβαχτηκαν τα ονειρα ζητωντας μια πατριδα
ο πολεμος τα τρομαξε,την γη τους την αφησαν
και ενα ταξιδι στο αγνωστο,τρεμοντας ξεκινησαν

μα ειναι ψιλα τα κυματα,χωρις ψυχη η αλμυρα
πως να γλυτωσουν  τα ερημα απ την κακια τους μοιρα

πανω σε βραχια εξωκειλαν,και τα μισα πνιγηκαν
κι αυτα που εγλυτωσανε συμπονια δεν εβρηκαν
χαμενα διχως ονομα,με τα φτερα σπασμενα
που να σταθουν δεν ξερουνε,απο παντου διωγμενα

μεσα στους δρομους σερνονται,διψανε και πεινανε
Θε μου σ ολοκληρη τη γη αυτα για δε χωρανε?
Α.Π.