ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ
 διαφανη μοιαζεις και αχνή σαν σκιτσο απο μολυβι
στα χειλη σου χαμογελο  που χιλιες σκεψεις κρυβει
πισω απο ενα χαμηλο της τραπεζας γραφειο
με γραμματα και αριθμους ταιζεις το θηριο

σε μία μακρια ουρα καρτερικα προσμενω
ενας αιχμαλωτος και γω με προσωπο θλιμμενο
αχ να εβγαινα απ το σωμα μου σε σενα να ερχομουν
 και αυτα τα πληκτρα που πατας για λιγο να γινομουν

οτι εσυ κι'αν εγραφες εγω να το αλλαζω
και μεσα στην οθονη σου λουλουδια  να σου βγαζω
και αντι χρεη και δανεια να βγαινουνε στιχακια
που για ενα κοσμο θα μιλουν χωρις κομπιουτερακια

ηρθε η σειρα μου τελικα και στο γκισε ακουμπαω
και λυση ψαχνω μηπως βρω για εκεινα που χρωσταω
μα οσο ο ταμιας μου εξηγει χαρτι και καλαμαρι
εγω εσενανε κοιτω που με εχεις συνεπαρει
Α.Π.