ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

 

ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Σιωπηλά άρχισα να υπαγορεύω τις σκέψεις μου στον στυλό μου...

Και αυτός  να αφήνει τα γαλάζια του γράμματα πάνω στη λευκή σελίδα του παλιού μου τετράδιου , σχηματίζοντας λέξεις και προτάσεις ... 

Του μίλησα για εκείνη , για τη μέρα που την γνώρισα , για την ματιά της που όταν έπεσε πάνω μου με ρούφηξε σαν μία μαύρη τρύπα  , και πως από τότε δεν ξαναγύρισα  ποτέ πίσω στην προηγούμενη ζωή μου.. 

Και χωρίς να με διακόπτει ο στυλός μου έγραφε ... και έγραφε ... δίνοντας μου την ευκαιρία να βγω από μέσα μου και να κυλήσω  πάνω  στις μπλε γραμμές της σελίδας όπως κυλάει η δροσιά της νύχτας πάνω στα ξερά φύλλα , του γερμένου στον μίσχο του ,   ξεχασμένου λουλουδιού ,στο βάζο  ...

Του μίλησα για εκείνα τα άρρωστα όνειρα με το πληγωμένο βλέμμα που με έπαιρναν από το χέρι για να τριγυρίσουμε μαζί κάθε βράδυ έξω από τον παράδεισο ...

Του μίλησα για εκείνο το μικρό πράσινο αστέρι που μου έδειχνε τον δρόμο τις νύχτες για να γυρίσω μέσα μου ,   μην και  ξεχαστώ και  ξημερωθώ στην κόλαση ...

Του είπα για  την ανημποριά μου να ταξιδέψω τοσο μακριά για  να μπω στη ζωή της και του το έδειξα στον χάρτη του χρόνου  ...

Ώσπου του έδειξα τις πληγές που μου έχει αφήσει στο ανάστημα  ο απαξιωτικός της λόγος... και του μίλησα για τον πόνο ,  με τον οποίο γέμισαν την ψυχή μου ...και την καρδιά μου ...και τις φλέβες μου , οι επιλογές της ,που κατέστρεφαν τη ζωή της ..

 Τότε ο στυλός μου άρχισε να θυμώνει και να μουτζουρώνει το χαρτί ... 

Θύμωσε με μένα και με εκείνη τόσο πολύ που κοκκίνισε από το κακό του ...

 Σταμάτησε να γράφει , έκοψε τη σελίδα ,  την τσαλάκωσε και την πέταξε στο πάτωμα ...

Και στην επόμενη σελίδα με μία κοφτή κίνηση σχημάτισε μία κόκκινη γραμμή ...

Α.Π.