ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Τώρα ήρθε ο χειμώνας , δεν θα φοβάμαι τα μεγάλα γιορτινά τραπέζια ,τα μεσημέρια , πια
ούτε οίκτο θα νιώθω για τον ανέραστο ιδρώτα που κυλάει καυτός , στους γκρίζους τους κροτάφους
και ούτε τα σαββατόβραδα θα παίρνουνε τα όνειρα και οι ελπίδες μου φωτιά
ούτε θα οδύρομαι για ανύπαρκτες αγάπες που δεν έζησαν ποτέ , πάνω από άδειους τάφους
Ούτε στο γέρσιμο του ήλιου θα χρεώνομαι με ακόμα μία ξενιτιά
και δεν θα πνίγομαι σε θάλασσες που χρόνια τώρα από ταξίδια εχουν στερέψει
ούτε ονόματα , μες στο ποτήρι του αλκοόλ θα ψάχνω για να δώσω στην παιδική μου μοναξιά
ούτε θα κρύβομαι μες στις οθόνες τις σβησμένες , με τα φώτα αναμμένα και τις πόρτες ανοιχτές, μήπως εκείνη με γυρέψει
Είναι χειμώνας και τα παράθυρα έχουν άλλοθι να μένουν σφραγισμένα
είναι χειμώνας και κανένας δεν προσέχει μέσα στους δρόμους τα ξερά τα φύλλα , τα πεσμένα
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου