ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ

 

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ

Κουράστηκα να είμαι το σκιάχτρο μες στο αμπέλι , που με φοβούνται τα πουλιά ενώ εγώ τα αγαπάω τόσο....

Κουράστηκα να κρατάω το καπέλο του μάγου και να μην έχω ιδέα πώς να βγάλω το κουνέλι από μέσα ...

Κουράστηκα να είμαι ένα ξερό φύλλο στο χώμα που ακόμα ελπίζει πώς θα ξαναγυρίσει στο κλαδί που έζησε όλη τη ζωή του ...

Κουράστηκα να μην πετάω την κάλπικη μου λύρα γιατί φοβάμαι πως θα μείνω πιο φτωχός χωρίς αυτήν ...

Κουράστηκα να είμαι ένα γέρικο αδέσποτο σκυλί πού δεν σταμάτησε ποτέ να ελπίζει πως μία μέρα θα έρθουν να το βρουν εκείνοι που το πέταξαν στο δρόμο ...

Κουράστηκα να μετράω τον χρόνο από τότε που σε γνώρισα ,  ενώ όλη μου τη ζωή την έζησα πριν σε γνωρίσω ...

Κουράστηκα να φοβάμαι μην πνιγώ στα ρηχά εγώ που δεν πνίγηκα μες στους πιο σκοτεινούς  μου βυθούς ...

Κουράστηκα να προσπαθώ να ζωγραφίσω στον καμβά με χρώματα την ασπρόμαυρη ζωή σου ...

Κουράστηκα να περιμένω να κλείσει η αυλαία μέσα στο άδειο θέατρο  , σε μία παράσταση που ποτέ δεν άρχισε ...

Κουράστηκα να είμαι πάντα εγώ , ενώ με έχεις αλλάξει τόσο ...

Κουράστηκα που πάντα  είσαι εσύ , ενώ δεν μοιάζεις τώρα καθόλου με εκείνην κάποτε αγάπησα ...

Κουράστηκα να κάνω λάθη ... 

Κουράστηκα να είμαι το λάθος ...

Κουραστήκα να αγαπάω τους λάθος ανθρώπους ... 

Κουράστηκα να αγαπάω λάθος τους ανθρώπους ...

Κουράστηκα να είμαι άνθρωπος ...

Α.Π.