Ο ΓΕΡΟΣ
Κοιτάζω το κορίτσι στο λιβάδι
γυρίζει μόνη στον καταυλισμό της
θυμάμαι που της ζήτησα μία μέρα
να περιμένει τον ερχόμενό της
με δυσκολία ο γέρος ξεπεζεύει
με μυστικά γεμάτη την φαρέτρα
με βρήκε από τα λόγια που είχα αφήσει
γραμμένα πάνω σε μία άσπρη πέτρα
ανέμους μέσα από το δισάκι βγάζει
που την σκόνη την μετέωρη σκορπάνε
τα λόγια μου γυμνά μα δεν με νοιάζει
διαβάτες μέσα απ' τις στιγμές μου δεν περνάνε
απ 'το παγούρι του έριξε νερό στο χώμα
και μου είπε ''κοίτα ένα ποτάμι που κυλάει''
μα εγώ γονάτισα και με ανοιχτό το στόμα
του είπα να βρέξει την ζωή μου που διψάει
ο γέρος έφυγε μα ίσως ποτέ δεν ήρθε
και ας μη μου τα είπε τα ήξερα τα μυστικά του
μέσα σε αγέννητες στιγμές είναι κρυμμένα
μέσα στα χρόνια τα δικά μου ή τα δικά του
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου