Το κορίτσι με την κοτσίδα

στριφογύρισε μέσα στον άνεμο , αγκαλιά με τη λευτεριά της

Για μία στιγμή νόμισε πως καμιά σφαίρα δεν μπορεί να σκοτώσει τον τρελό και λεύτερο χορό της

Και το πίστεψε τόσο βαθιά που όταν οι έξι σφαίρες τρύπησαν το κορμί της και το άφησαν αιμόφυρτο και νεκρό  στον σκονισμένο δρόμο, εκείνη απελευθερωμένη από το φόβο του θανάτου , ανάλαφρη όσο είναι τα όνειρα , συνέχισε να χορεύει σαν ένας μικρός στρόβιλος δροσιάς , σηκώνοντας την αιώνια σκόνη του σκοταδισμού , πάνω από την  θλιβερή πίστα τής  ακινησίας μας

Α.Π.