Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ

 Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ

Σε μία κουταλιά νερό 

πάλι πνιγήκαμε

και οι λογαριασμοί ξανά 

που δεν μας βγήκανε

συμφωνήσαμε πως πάλι

 διαφωνούμε

και απορούμε...

Αφού η κατάσταση είναι 

εναντίον μας

 πριν να σκίσουμε στα δύο 

τον πλησίον μας

και πριν κρύψουμε μαχαίρια 

στα φιλιά μας

άει καλλιά μας

Μα πριν δούμε τα χαμόγελα

 που σβήνουνε

το αστείο να γελάσουμε

 ας γίνουμε

θα είσαι η τάξη στο σχολείο 

που δεν πέρασα 

τι κι αν γέρασα

Είμαι δύσκολος  και είσαι 

δυσκολότερη

μα ήσουν πάντα η επιθυμία μου

 η απώτερη

οι καρδιές μας δύο παιδιά 

που όλο μαλώνουνε

 μα φιλιώνουνε

Τις κουβέντες τις πολλές

 για απόψε άφησε

μία μπόρα ήταν που μόνο 

λίγο κράτησε

κοίτα πάλι που ξαπλώνει 

στο κρεβάτι μας

 η αγάπη μας

Α.Π.

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

Οι φίλοι και οι αγαπημένοι 

θα έρθουν να αποχαιρετήσουν

 και όπως πέφτει η αυλαία

ίσως κάποιοι  να θρηνήσουν

 Μα εσύ δεν θα είσαι εδώ

 ένα αντίο να σου πω

 Πίσω από τις φυλλωσιές 

θα είμαι να κρυφοκοιτάζω

και στα σύννεφα μονάχος 

σαν τον λύκο θα ουρλιάζω 

Που εσύ δεν  θα είσαι εδώ

ένα αντίο να σου πω

Τα λουλούδια θα σκορπίσω 

όταν όλοι θα έχουν φύγει

 και απ' το χώμα θα ξεθάψω

 ότι μου έχει απομείνει 

για να έρθω να σε βρω

 ένα αντίο να σου πω

Α.Π.

Άνευ σημασίας

 Άνευ σημασίας

Δεν είμαι εγώ αυτός που με έχει ανεβάσει ως εδώ

δεν είμαι εκείνος που επέλεξε να έχω αυτήν την θέα

και αν τώρα σε κοιτάζω μα δεν καταφέρνω να σε δω

στο χείλος του γκρεμού τα μάτια πάντα κάτω θα κοιτάζουνε μοιραία

Δεν έχει όμως πλέον τώρα πια καμία σημασία

ούτε κανένας λόγος παίζει για να μπαίνω στην ουσία

μεγάλωσα πολύ για να μετράω πια σωστά και λάθη

και δεν με νοιάζει που ούτε εσύ , ούτε κανείς,  ποτέ , δεν θα το μάθει

Α.Π.

ΣΤΟΛΙΔΙ

ΣΤΟΛΙΔΙ

Ένα στολίδι στην βιτρίνα

από γιορτή που έχει περάσει

ντρέπεται που είναι εκτεθειμένο

και που έχει την χαρά του χάσει

Με κοίταξε μες στην ψυχή μου

 και με ικετεύει ''αγόρασε με

θα σου προσφέρω μόνο έγνοιες 

μα αν δεν με θες προσπέρασε με''

Σαν πεφταστέρι ήταν ωραίο

φεγγοβολούσε πριν να σβήσει

να το αγαπήσω ήταν μοιραίο

σαν ματωμένη του ήλιου δύση

Το αγοράζω με λαχτάρα 

με το σταυρό και με τα αγκάθια

με ένα μολύβι , μία κιθάρα

 και με τα αυγά και τα καλάθια

Η αυταπάτη και η αλήθεια

το δάκρυ , το χαμόγελό μου

το όνειρο και ο εφιάλτης

η σκέψη και το μυστικό μου

Α.Π.

ΤΩΡΑ

 ΤΩΡΑ

Όλα  φωνάζουν 'προχώρα ''

''κάνε κι άλλο ένα βήμα''

''μη μένεις στάσιμος , βρες το αύριο''

Μα εγώ δεν χόρτασα το ''τώρα''

Το αύριο δεν είναι δικό μου , δεν θα το προλάβω ποτέ

Και σήμερα είσαι εσύ εδώ, είμαι και εγώ

 Άσε τον χρόνο να κάνει τα δικά του

Μπορεί , και θα το κάνει  

 θα παρασύρει τα κορμιά μας , τις ζωές μας

Ομως τη στιγμή μας δεν θα μπορέσει να την σβήσει με τη γόμα του  , όπως θα σβήσει τις μέρες μας  από το άπειρο

Δεν θα μπορέσει ποτέ να την αλλάξει , να την παραμορφώσει

Είσαι η στιγμή μου 

δεν την αλλάζω με όλους τους αιώνες που πέρασαν και θα έρθουν

Α.Π.

ΑΝΟΙΞΗ

 ΑΝΟΙΞΗ

Το ηλιοβασίλεμα στού ορίζοντα τα πλάτη

πληγή κρυμμένη και βαθιά που στάζει αίμα

ένα παράπονο δειλά τρέχει απ' το μάτι

για να κρυφτεί βιαστικά πίσω απ' το ψέμα

Δεν ντράπηκε η άνοιξη και έχει ανθίσει

σαν ξεδιάντροπα κορίτσια οι μαργαρίτες

το αστείο που έχει με το γέλιο σου χωρίσει

και οι φίλοι που όλο παζαρεύουν σαν μεσίτες

Βάλε της άνοιξης τα χρώματα στην σκέψη

βάψε το γέλιο σου που έχει ξεθωριάσει

σαν χελιδόνι στην φωλιά του να επιστρέψει

και άστο μέσα στην ματιά  σου να κουρνιάσει

Α,Π,

ΙΣΩΣ

 ΙΣΩΣ

ίσως να ήμουν καπετάνιος σε μία θάλασσα βαθιά 

ίσως να ήμουνα στρατιώτης με  ασπίδα και σπαθιά

ίσως να ήμουνα μοντέλο με ομορφιά και γοητεία

ίσως να ήμουνα ένας λούστρος σε μία κοσμική πλατεία

ίσως να ήμουνα μαέστρος σε διάσημη ορχήστρα

 ίσως να ήμουνα ρεμπέτης με μουστάκι και χωρίστρα

ίσως να ήμουν οικοδόμος με μυστρί και με σκερπάνι

ίσως να ήμουνα αγρότης με γκασμά και δικριάνι

ίσως να ήμουν ένας κλόουν ίσως να ήμουνα ακροβάτης

ίσως να ήμουν καραγκιόζης ίσως να ήμουν χατζιαβάτης

ίσως να ήμουν ταβερνιάρης ίσως να ήμουν σερβιτόρος

ίσως να ήμουν ξενοδόχος ίσως να ήμουν αχθοφόρος

ίσως να ήμουνα εγώ ίσως να ήμουν κάποιος άλλος

ίσως να ήμουνα μικρούλης ίσως να ήμουνα μεγάλος

ίσως να ήμουν ζωντανός ίσως να ήμουν πεθαμένος

όμως πάντα σε αγαπούσα  και είμαι ακόμα ερωτευμένος

Α,Π,

ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

Τα άγρια θεριά που γέννησαν η δόξα και το χρήμα

είναι αυτά που σε έπνιξαν μες του αιγαίου το κύμα

αυτά είναι που σε σκότωσαν μέσα στην λαμαρίνα

αυτά είναι που σε κάψανε έναν ίούλη μήνα

Είναι αυτά που έδιωξαν το μέλλον απ' την χώρα

αυτά είναι που σου μάτωσαν το αύριο και το τώρα

τα λυσσασμένα τα θεριά που ξεδιψούν με αίμα

που έχουν για δόντια κοφτερά τον φόβο και το ψέμα

Είναι αυτά που σε άφησαν σε ράντζο να πεθάνεις

που αν δεν είσαι πλούσιος δεν νοιάζονται να γιάνεις

αυτά που καταρράκωσαν την δωρεάν παιδεία

και που νομιμοποίησαν ρεμούλα και ληστεία

 

Αυτά σε κοροϊδεύουνε , αυτά σε λοιδορούνε

 όμως γιατί αδιαφόρησες τόσο εύκολα μπορούνε

γιατί ποτέ δεν μίλαγες την πάρτη σου κοιτούσες

όπως και εγώ , έτσι και εσύ , για όλα  αδιαφορούσες

για όλα αυτά και άλλα πολλά ,και για όσα μας χρωστάμε

στο δρόμο να είσαι δίπλα μου μαζί να περπατάμε

κι αν τίποτε να αλλάξουμε στο τέλος δεν μπορέσουμε

έστω θα προσπαθήσουμε και ίσως μας συγχωρέσουμε

Α,Π,

ΕΓΩΙΣΜΟΣ

 ΕΓΩΙΣΜΟΣ

Ότι αφήνεις στο τέλος και εκείνο σε αφήνει

Όταν ματώνει η αγάπη έχουν πάντα και οι δυό την ευθύνη

Και εσύ που θέλεις μακριά μου να πας

γρήγορα ξέχασες πως με αγαπάς

Και εγώ που θέλω να φύγω μακριά σου

προτού στεγνώσω από τα φιλιά σου

Έγώ που βρήκα λιμάνι σε σένα

και εσύ που βρήκες ταξίδι σε μένα

Πρέπει να κάνουμε κάτι επειγόντως 

και χρόνος υπάρχει ακόμη

μα είναι ο άνιωθος  εγωισμός που μας κλείνει το στόμα 

να μην πει το ''συγγνώμη''

Μα αφού και εγώ σ αγαπώ 

μα αφού και εσύ με αγαπάς

και εγώ θα μείνω εδώ

 και πουθενά δεν θα πας

Α.Π.

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

 ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

Μέχρι η άνοιξη να 'ρθει , στον ορίζοντα θα έχω το βλέμμα

στο μικρό χελιδόνι μήπως  ρθεί με του ήλιου το γέρμα

και όπως στάζουν τα σύννεφα με αίμα

θα αγκαλιάσω το πιο όμορφο ψέμα

τελευταίο χορό με το  κύμα 

μες στο πιο όμορφο ποίημα...

Έχει τόσο ουρανό εκεί πάνω

έχω τόσο γαλάζιο στην σκέψη

μα μου τέλειωσε ο χρόνος 

και η στιγμή δεν μπορεί να επιστρέψει...

Μία μονάχα σελίδα μου μένει

που δεν έχει ούτε λέξη γραμμένη

και έχει μιά άνω τελεία μονάχα

λες και  θα ερχόσουν ποτέ

 τον επίλογο να έγραφες  τάχα

Α.Π.

ΕΠΙΛΟΓΗ

 ΕΠΙΛΟΓΗ

Πότε είσαι κύμα του Αυγούστου στο Ιόνιο

πότε στην κόλαση φωτιά είσαι και δαιμόνιο

πότε δροσιά είσαι που κυλάς πάνω στο σώμα μου

και πότε υγρή είσαι μοναξιά πάνω στο στρώμα μου

Πότε είσαι όμορφο ταξίδι Κυριακάτικο

πότε είσαι όνειρο ληγμένο και μπαγιάτικο

πότε κλειδί είσαι τον παράδεισο που ανοίγει

πότε θηλιά είσαι  μες στις σκέψεις που με πνίγει

Πότε είσαι όλα όσα θέλω και όσα έχω

πότε είσαι βάσανο που δύσκολα το αντέχω

μα εγώ θα διάλεγα αν και άλλη είχα ευκαιρία

μαζί στον ήλιο σου και στην κακοκαιρία

Α.Π.

ΠΛΑΣΤΙΚΟ

 ΠΛΑΣΤΙΚΟ

Χρόνια που περάσαν , μέρες που έχουν φύγει 

μιας αράχνης ο ιστός

 που με τυλίγει

Πάντα το ίδιο ψέμα , πάντα η ίδια ελπίδα

πάντα τα ίδια λόγια

 και ίδια η παγίδα

Οι παλιοί μου φόβοι, έχουν πια γεράσει

ο καινούργιος κόσμος 

 με έχει ξεπεράσει

Οι αφορμές οι ίδιες , ίδιες οι αιτίες

πλαστικές ιδέες 

φρούδες προσδοκίες

Πίσω από κοστούμια , πίσω από γραβάτες

στο αίμα η εξουσία 

και οι Χατζιαβάτες

Κράτα μου το χέρι , άλλο εδώ δεν μένω

τελευταία στάση 

τελευταίο τρένο

Ας τα πάρει όλα , των κλεφτών η φάρα

που με έχουνε νικήσει  

δεν δίνω ούτε δεκάρα

Μόνο να έχω εσένα , κοίτα με στα μάτια 

όσο ο κόσμος μου

 θα γίνεται κομμάτια

Α΄Π,

 

Και όταν αγγίξεις 

την φοβισμένη μου  λύπη

με την γαλάζια σου φλόγα

σαν μία νιφάδα από χιόνι

θα πέσω μες στα όνειρά σου...

Και όταν κυλήσεις 

σαν την βροχή του Σεπτέμβρη

στο διψασμένο μου σώμα

το μαραμένο μου βλέμμα

θα  ξεπροβάλλει απ' το χώμα...

Α.Π.

 

Πριν όμως το χιόνι λιώσει 

και η βροχή προτού στεγνώσει

πριν ο αλέκτωρ τρις λαλήσει

θα με έχεις ήδη αφήσει

 

Και ξέβαψες την θάλασσα απ' το χρώμα της

και έκλεψες τον άνεμο απ' το κύμα της

και έσβησες τον ήλιο από τα βότσαλα

και σκούπισες το αλάτι από τον βράχο

Και έφυγες και εσύ ...

και με άφησες μονάχο

Και βγήκες μέσα από το τραγούδι μου

και πήρες το μολύβι από το χέρι μου

και στέγνωσες το χρώμα στην παλέτα μου

και απ' την σιωπή μου έδιωξες το θρόισμα

Μου έλειψες πολύ μικρή μου μούσα

πάντα εδώ... και πάντα απούσα

Α.Π.

 

ΑΠΟΛΙΤΙΚ

Και την  κονκάρδα πέταξα και βγήκα από τον όχλο

βαμμένη η  ματαιότητα με κόκκινη μπογιά

τα νιάτα μου που ψάχνανε δρόμο να βρουν και στόχο

ποτέ τους δεν υπέγραψαν την μοίρα του ραγιά

Σημαίες που ξεκλείδωναν τις πόρτες τις μεγάλες

 φθηνές σημαίες πλαστικές χωρίς ψυχή και ιδέες

σωτήρες και  υπόκοσμος και τζάκια μαθουσάλες

γιορτές και νίκες ψεύτικες , δειλές και  στιγμιαίες

 Μα εγώ όταν τέλειωνε η γιορτή 

με ένα στυλό και ένα χαρτί

σε ένα καμβά να απλώνω χρώμα

ανάσα μιά να  παρω ακόμα

Τα βήματά μου αυθόρμητα χωρίς  οπαδιλίκι

πάντα απαισιόδοξος και πάντα  λυτρωμένος

τα πάθη που δεν με έδιωξαν και ας χρώσταγα το νοίκι

σε όσα ένιωθε η ψυχούλα μου απόλυτα δοσμένος

Α.Π.

 Ποτέ δεν θα μάθω ποια μορφή θα είχε η μούσα μου αν δεν σε είχα γνωρίσει 

 

Η καλύτερη μου η εκδοχή

σαν καινούργιο είναι παιχνίδι

που πριν καν το αποκτήσω

να το σπάσω θέλω ήδη

Να το σπάσω , να το φτιάξω 

και ποτέ να μην το αλλάξω

Α.Π.

ΧΑΡΑΞΙΑ

 

Σβήσαν τα φώτα των Χριστουγέννων

 και της πρωτοχρονιάς

έχει φεγγάρι , γλυκιά η νύχτα 

έφυγε ο χιονιάς

θαλασσοπούλια γυρνούν στο νότο 

σε μία γραμμή αράδα

κύμα λουσμένο από χρυσάφι

 κάτω από την φεγγαράδα

Στην παραλία ένα ζευγάρι 

πιασμένο χέρι χέρι

 μία φλόγα σκίζει στα δυό το βράδυ

 από ένα πεφταστέρι

Κάτω από την λεύκα σε ένα παγκάκι

 μία σκιά καπνίζει

την χαραγμένη καρδιά στο ξύλο 

από ώρα ψηλαφίζει

Πρώτη του χρόνου πριν κάποια χρόνια

 χαράξαν την καρδούλα

μα το ξεχάσαν και η χαραξιά τους 

έμεινε μοναχούλα

Α.Π.