ΗΧΟΙ

 ΗΧΟΙ

Θα μπορούσε να ήταν η σειρήνα του πλοίου που έφυγε χωρίς εμένα.

.Θα μπορούσε να ήταν ο ήχος της βροντής από μία καταιγίδα που ποτέ δεν ξέσπασε .

Θα μπορούσε να ήταν ο βρυχηθμός του σεισμού που με πέταξε μέσα στον πανικό , μετέωρο , να προσπαθώ με τα χέρια μου να διαλύσω τα σκοτάδια , ψάχνοντας να βρω τον δρόμο και τα βήματά μου.

Θα μπορούσε να ήταν το κουδούνι του σχολείου που με καλούσε να γυρίσω γρήγορα στην τάξη , να γυρίσω πίσω στα  χρόνια .

Θα μπορούσε να ήταν ο αντίλαλος του ουρλιαχτού μου .

Ίσως να έσπασε το φράγμα του ήχου η ενέργεια που διαπέρασε την στιγμή.

Όμως ήταν απλά η κόρνα του αυτοκινήτου στο αντίθετο ρεύμα  , και που από τον καθρέφτη μου ίσα που πρόλαβα να διακρίνω κάτι να λάμπει στη θέση του οδηγού , καθώς χανόταν γρήγορα στο βάθος του δρόμου .

Α.Π.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΠΩΣ ΚΟΙΤΑΣ ΔΕΞΙΑ

 

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΠΩΣ ΚΟΙΤΑΣ ΔΕΞΙΑ

Είμαι αριστερός 

 γράφω με το δεξί

 έχω γεμάτα χρόνια 

 και έχω ζωή  λειψή

Ποτέ  δεν είπα ψέματα 

μα δεν ξέρω την αλήθεια

 γκρέμισα ότι έχτισα

 όλα μες στην συνήθεια

Αγάπησα βασίλισσες 

μα ήμουν επαναστάτης

τα αίματα φοβόμουνα 

μα ήμουν  μαχαιροβγάλτης

Πάντα λατρεύω τον θεό ,

 μα άθεος δηλώνω

και ενώ όλο κάνω το σωστό

 τα λάθη μου πληρώνω

Ξέρω τι βλέπεις τι κοιτάς

 εμένα σαν κοιτάζεις

και ξέρω πόσο ακριβά 

το βλέμμα σου νοικιάζεις

μα αυτό που δεν κατάλαβες

 και δεν θα καταλάβεις

είναι τι καίει η φωτιά 

που ανεύθυνα ανάβεις

Εγώ είμαι ένας αριστερός

 με δεξιά κουλτούρα

νηφάλιος  που σκόνταψε

 σε μία τρελή μαστούρα

Που τρέκλισε , που έπεσε 

που σύρθηκε στο πάτωμα

και που έκρυψε στα θρύψαλα

 το πιο μεγάλο ελάττωμα

Εχω αριστερή ψυχή 

και δεξιά πιστεύω

και έχω αδέσποτου καρδιά 

και ανθρώπους που γυρεύω

Α.Π.

ΑΜΑΡΤΙΕΣ

 ΑΜΑΡΤΙΕΣ

Εννοείται ότι αυτό έπρεπε να κάνω για να διορθώσω τα λάθη μου .

Εκεί που δυσκολεύει το πράγμα είναι ότι τα ''λάθη'' μου τα έχουν βαφτίσει ''λάθη'' οι άλλοι , ποτέ μου εγώ. 

Και μες στους άλλους  ήσουν και εσύ και όταν το συνειδητοποίησα αυτό απλά το δέχτηκα .

 Κάπου εκεί χώρισα με τον ''μετανιωμένο'' εαυτό μου .

Αυτόν βλέπεις τώρα  όχι εμένα .

Εγώ ο ''αμαρτωλός'' κάνω ακόμα αμαρτωλά όνειρα .

Έτσι κι αλλιώς η ελπίδα είναι αμαρτωλή από μόνη της, οι κανονικοί άνθρωποι απλά πιστεύουν .

Δεν ελπίζεις ότι υπάρχει θεός, το πιστεύεις . Δεν ελπίζεις ότι υπάρχει  ζωή μετά το θάνατο , απλά το πιστεύεις . 

Ελπίζω ότι μία μέρα όλα θα αλλάξουν , αλλά δεν το πιστεύω .

Γι αυτό ανασαίνω όταν γράφω στίχους .

 Γιατί στην σκιά των λέξεων μπορώ να κρύψω όλα όσα δεν είπα , όλα όσα σκέφτηκα , όλα όσα πόθησα 

Και δεν θα με κατηγορήσει ποτέ κανείς,  ίσως κάποιοι να πούνε ότι λέω ανοησίες .

Αλλά η ανοησία δεν είναι αμαρτία και ο ανόητος δεν είναι αμαρτωλός .

Και όταν ξανασυναντηθώ  με τα λάθη μου να με κοιτάξουν σαν έναν ανόητο και όχι κάποιον με πρόθεση .

Χθες έδωσα το όνομά σου σε ένα ταξιδιάρικο πουλί που χανόταν  στον ορίζοντα .

Μία ακόμα μικρή αμαρτία που όμως δεν θα έχει για κανέναν συνέπειες .

Έχω μεγαλώσει πολύ για να κάνω λάθη που θα πρέπει να τα πληρώσω .

Α.Π.

Η ΠΟΛΗ ΣΟΥ

Η ΠΟΛΗ ΣΟΥ

Αν  απογοητεύτηκες όταν προσπάθησες να κλείσεις στις χούφτες σου τον ήλιο που έβαφε το αυγουστιάτικο κύμα και η θάλασσα κύλησε μέσα από τα δάχτυλά σου άχρωμη , χωρίς φως και άνεμο

 Αν ένιωσες θλίψη κοιτώντας να πνίγεται η άχρηστη και ξερή κίτρινη μέρα μέσα στα  υπέροχα ματωμένα χρώματα  του ηλιοβασιλέματος 

Αν μετάνιωσες που δεν άφησες να κυλήσει πάνω στο τζάμι ,εκείνη η σταγόνα της βροχής  , σταματώντας την με το δάχτυλο , προσπαθώντας να αλλάξεις το πεπρωμένο της

Αν πρόδωσες την καταιγίδα και την αστραπή και κλείστηκες στην κάμαρά σου σφραγίζοντας παράθυρα και πόρτες για να μην ακούσεις την αρχαία της κραυγή και τρομάξουν τα μυστικά σου και οι φόβοι σου

Αν ντράπηκες που κατηγόρησες άδικα τον μαΐστρο για τα δάκρυα που κυλούσαν στα μάτια σου

Αν θύμωσες με το ξερό πεσμένο φύλλο που παραδόθηκε τόσο γρήγορα και έπεσε πρώτο από το δέντρο του , λες και εκείνο όριζε την τύχη του

Αν στο θλιμμένο βλέμμα του αδέσποτου είδες την ζωή σου αλλά θα έκανες τα πάντα για να αλλάξεις την ζωή την δικιά του

Τότε είσαι ακόμα στο μονοπάτι , με τα τέρατα να γρυλίζουν από τις φυλλωσιές τριγύρω

Νιώθεις αβέβαιος αν βαδίζεις στο σωστό το μονοπάτι , όμως αφού είσαι στο μονοπάτι περπάτα για να φτάσεις

Έτσι κι αλλιώς όλα τα μονοπάτια οδηγούν στην  στην ίδια πόλη

Από σένα εξαρτάται αν θα είναι η πόλη σου

Α.Π

ΓΑΤΕΣ

 

ΓΑΤΕΣ

Είναι ο έρωτας μια γάτα 

μες στα πόδια σου γυρνάει

γουργουρίζει,  βγάζει νύχια

 σε μισεί και σε αγαπάει

Στα σκαλιά σε περιμένει

 απαιτεί να την φροντίσεις

μα αν θα βρει αλλού φροντίδα

μην την ψάξεις σαν γυρίσεις

Είναι ο έρωτας μία γάτα 

που κυλιέται στο κρεβάτι

μα αν νυχτώσει και αυτή λείπει 

δεν μπορείς να κλείσεις μάτι

Είσαι αγάπη μου μία γάτα

 που στην αγκαλιά μου σε έχω

μα αν σου λείπουν όσα θέλεις

 για τα νύχια σου προσέχω

Α.Π.

  έσβησα τόσες προσευχές , μην νιώσω προδομένος 

 τάισα και ένα αδέσποτο για να μην είμαι ξένος

 

Μα η ελπίδα την κλοπή την επιτρέπει

να μπεις στο όνειρο λαθραία σε προτρέπει

στον παράδεισο νομίζεις είσαι ήδη 

με την Εύα , με το μήλο , με το φίδι

Α.Π.

ΑΓΚΑΛΙΑ

ΑΓΚΑΛΙΑ

Με πήρε αγκαλιά η αγάπη 

και μου είπε ότι της χρωστάω 

και όταν της είπα πως δεν έχω 

μου είπε να μην αγαπάω

Με πήρε αγκαλιά η μούσα

 και μου είπε να την ζωγραφήσω

 μα χάθηκα μέσα στο χρώμα

 και πίσω πια δεν θα γυρίσω

Με πήραν αγκαλιά οι μέρες 

μου ζήτησαν να τις μετρήσω

μα ήταν λίγες , τόσο λίγες 

αυτές που μπόρεσα να ζήσω

Με πήρε αγκαλιά το ψέμα

 και μου είπε πως δεν θα πεθάνω 

και την ζωή μου που πεθαίνει 

δεν ξέρω πια τι να την κάνω

Α.Π.

 

Και αν ήταν κάποτε να γίνει

είμαι φωτιά που τώρα σβήνει

αλλού το κύμα με έχει πνίξει 

και αλλού το μνήμα μου έχω ανοίξει

Δεν ήταν ο καιρός μαζί μου

αλλού εγώ και αλλού η ζωή μου

τα νιάτα μου λες και ήταν ξένα

ξέστρωτα και αναμαλλιασμένα

ΚΟΜΜΕΝΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ

 ΚΟΜΜΕΝΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ

Είναι που ο θάνατος ζητάει τη ζωή να την ζήσεις

γιατί τροφή του είναι όλα όσα ξωπίσω θα αφήσεις

να ακουμπήσει την σκουριά και την σαπίλα του ψάχνει

όπως αφήνει στον ιστό της τα κουφάρια η αράχνη

Είναι που ο θάνατος ζητάει πρώτα να σε γεννήσουν

και αδέσποτο μες στους φόβους μονάχο να σε αφήσουν

στα κολασμένα ρολόγια ανάποδα που μετράνε

να βλέπεις ώρα την ώρα τις μέρες σου να περνάνε

Είναι που ο θάνατος να σπείρεις την γενιά σου ζητάει

γιατί ο καθένας μας σε εκείνον πάντα κάτι χρωστάει

στου άπειρου τα τεφτέρια κανένας δεν ξεχρεώνει

ότι φυτρώνει και  ανθίζει στο θάνατό θα πληρώνει

Σαν το λουλούδι μες στο βάζο που είναι ακόμα ανθισμένο

και το ποτίζεις ενώ ξέρεις ότι πως είναι πια πεθαμένο

σαν την αγάπη που γερνάει μες στο παλιό το τραγούδι 

μοιάζει η ζωή μας να είναι ένα κομμένο λουλούδι

Α.Π

ΚΡΥΦΤΟ

 ΚΡΥΦΤΟ

ίσως μπερδεύτηκα 

 για άλλη σε πέρασα

ίσως φοβήθηκα που ζάρωσα και γέρασα

ίσως πλανήθηκα 

τον δρόμο μου έχασα

κανείς δεν με ήξερε και εγώ ποιος ήμουν ξέχασα

ίσως στο βλέμμα σου

 που πάνω μου έπεσε

η υπερηφάνεια μου προδόθηκε και ξέπεσε

ίσως σε αγάπησα

 ίσως να σ αγαπώ

όμως τα λόγια μου πεθάναν και πώς να στο πω

έχω ένα μυστικό 

που δεν ξέρει κρυφτό

για αυτό τις μάσκες μου φοράω για να σου κρυφτώ

Α.Π.

 Συννεφάκι πες μου τώρα πού να σαι

στο γαλάζιο ,σαν αφράτο βαμβάκι

στο ταξίδι πες μου αν με θυμάσαι

πού διψάω ας νοιαζόσουν λιγάκι

Μαϊστράλι σε ποιο κύμα παφλάζεις

ποιο κοχύλι στη δροσιά σου ανοίγεις

σε ποια ακτή σβήνεις και αναστενάζεις

σε ποια δίχτυα την αγάπη τυλίγεις

Πετονιά στα άγρια βράχια κομμένη

το αγκίστρι στο νερό πέρα δώθε

η καρδιά μου στο αγκίστρι δεμένη

ακριβέ μου και τον νιάτων μου πόθε

Α.Π

ΚΥΡΙΑΚΗ

 ΚΥΡΙΑΚΗ

Είναι μία γάτα στην αυλή

 και ένα αδέσποτο σκυλί

 και τα τζιτζίκια που όλη μέρα τραγουδάνε

Είναι και μιά άγρια καρυδιά

με τα άπλωμένα της κλαδιά

και χελιδόνια που τριγύρω της πετάνε

Τα ηλιόδεντρα καμαρωτά

τριαντάφυλλα αγκαθωτά

και ένα μποστάνι που απλώνεται πιο πέρα

Είμαι και εγώ κάπου εκεί 

κι άλλη χαμένη Κυριακή

δεν είσαι εδώ , είσαι μακριά για άλλη μία μέρα

Α.Π.

 

Εκείνο το πεφταστέρι που έπεσε χθες το βράδυ στον ουρανό της ανατολής.

Απόλυτα αιφνιδιασμένο και αβέβαιο έβλεπε τους ανθρώπους να τρέχουν τρομαγμένοι στην θέα του.

Μα του είχαν πει τόσο όμορφες ιστορίες για το  στερνό του ταξίδι.

Ότι οι άνθρωποι θα το κοιτάζουν εκστασιασμένοι και θα νιώθουν τυχεροί που το είδαν.

 Και η πιο ωραία ιστορία που είχε ακούσει ήταν ότι στην θέα του οι άνθρωποι θα έκαναν ευχές για τα κρυφά τους ανεκπλήρωτα όνειρα.

Απογοητευμένο, λίγο πριν σβήσει για πάντα στον ουρανό , άκουσε τις προσευχές και το κλάμα των ανθρώπων , είδε τον τρόμο στα μάτια τους.

Και πρόλαβε να δει σαν τελευταία εικόνα,  δεκάδες πύρινες φλόγες να διασχίζουν τον ουρανό. 

Μόνο που δεν ήταν πεφταστέρια.

Α.Π.

ΣΤΑ ΚΑΤΑΚΑΘΙΑ

 ΣΤΑ ΚΑΤΑΚΑΘΙΑ

Ανήσυχα μουδιασμένος

και αναποφάσιστα στέρεος

κύκλο στον κύκλο και κυκλωμένος

πάντα μισός και ακέραιος

Ορθάνοιχτα κλειδωμένος 

πολύβουα σιωπηλός

σιαμαίος και διχασμένος 

ξεκάθαρος και απατηλός

Σαν τέρας που νιαουρίζει

και έχει στο δέρμα του γυαλιά και αγκάθια

που τα τραγούδια τα συλλαβίζει

και στίχους βρίσκει  στα κατακάθια

Φοράει το πρόσωπο πάνω απ' την μάσκα του

και το χαμόγελο πάνω απ' την θλίψη 

βγάζει τα αστεία του μέσα απ' την κλάψα του

και κλέβει τα όνειρα για να τα στύψει

Είναι τα πάντα , είναι ο κανένας

είναι το κύμα , είναι ο πυθμένας

είναι όσα αγαπώ και όσα φοβάμαι

είναι όσα ξέχασα και όσα θυμάμαι

Α.Π.

 

Πέθανα πριν να γεννηθώ

 για αυτό δεν πρόλαβα να ζήσω

και τώρα πες μου πως να αναστηθώ

που άργησα να σε γνωρίσω

ΣΑΝ

ΣΑΝ

Σαν γάτα στο σοκάκι 

που ένα σκυλί την τρέχει

σαν άλογο στο σκάκι

 που ίσιο δρόμο δεν έχει

Σαν φύλλο που ανεμίζει 

σε ένα κλαδί που σπάει

τίποτε δεν ορίζει

που είναι και που πάει

Έτσι μοιάζει το κύμα 

που σιωπηλά χαϊδεύω

με ένα ακόμα ποίημα

 τις σκέψεις μου γητεύω

Σαν τον κρυφό μου πόθο 

που δεν τον ξεστομίζω

όσα μέσα μου νιώθω

και απόψε τα κοιμίζω

Α.Π.

 

 

ΑΔΙΑΦΟΡΑ

 ΑΔΙΑΦΟΡΑ

Μην μου πατήσεις ετούτο το δάκρυ

μην μου σκουπίσεις ποτέ την ματιά σου

έχω μια ανάσα σε τούτην την άκρη

προσάναμμα στην καινούργια φωτιά σου

Μέσα στις φλέβες που τρέχουν οι μέρες

μπήκαν δαιμόνια  για να με σκοτώσουν

και από μένα αγοράζουν τις σφαίρες

μα εκείνα σκότωσαν αυτό που φοβόσουν

Να μην πιστέψεις το καινούργιο μου ψέμα

μην το διαβάσεις το καινούργιο μου ποίημα

με έχω κρύψει σε ένα αδιάφορο βλέμμα

και να με βρούνε , άδικο  θα ΄ναι και κρίμα

Δεν κάνω κύκλους πια , δεν ζω μες στο βάζο

δρόμος ευθεία δίχως στάσεις και τέρμα

απ' το καπέλο πια κουνέλια δεν βγάζω

και τα τραγούδια μου γεράσαν τα έρμα

Πόσο με κούρασε αυτό το ταξίδι 

που δεν ξεκίνησε και δεν θα τελειώσει

το ηχόχρωμα σου που το ξέχασα ήδη

μέσα στη σκέψεις μου κερί που θα λιώσει

Α.Π

ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Μα ποιος μοιράζει τους καημούς ? με πιο κριτήριο ?

σε άλλον κληρώνει την γιορτή , σε άλλον μαρτύριο

ποιος είναι εκείνος που τα χρόνια μας τα μέτρησε

και αυτά που βρήκε παραπάνω πίσω απαίτησε

Ποιος είναι εκείνος που την μοίρα μας υπέγραψε

και με μιά γόμα τις χαρές μας τις εξέγραψε

μα ποιος διαλέγει τα εμπόδια στον δρόμο μας

και τους δαιμόνους που θα βάλει μέσ' στον τρόμο μας

Ένα τηλέφωνο που χτύπησε και μάτωσε

ένας βοριάς που την γαλήνη αναστάτωσε

μια προσευχή την αυταπάτη να αγοράσει

πως είναι μπόρα που όπως ήρθε θα περάσει

Α.Π.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Να επιστρέψω στον εαυτό μου όσο έχω καιρό

να ζω σαν ξένος και σαν λαθραίος άλλο δεν το μπορώ

σε άλλου σώμα , σε άλλου μάτια και σε αλλουνού μυαλά

μπήκε η ζωή μου και από τότε ψεύτικα που κυλά

Έλα μαζί μου στον γυρισμό μου , την χάρη σου ζητώ

να σου γνωρίσω τον ξεχασμένο , τον άλλο μου εαυτό

σαν δυο σταγόνες που έχουν πέσει από άλλον ουρανό

σαν δύο ποτάμια ,το ένα κυλάει και το άλλο αδειανό

Πως σε αγαπάω θέλω να μάθει , εσύ να του το πεις

μα αν τον φοβίσεις και σου ραγίσει , κοίτα να μην κοπείς

να δεις στο τέλος που θα μου μοιάζει όταν θα τον κοιτάς

και ίσως μια μέρα θα σου αρέσει και θα τον αγαπάς

Α.Π.

Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ

 Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ

Σε μία κουταλιά νερό 

πάλι πνιγήκαμε

και οι λογαριασμοί ξανά 

που δεν μας βγήκανε

συμφωνήσαμε πως πάλι

 διαφωνούμε

και απορούμε...

Αφού η κατάσταση είναι 

εναντίον μας

 πριν να σκίσουμε στα δύο 

τον πλησίον μας

και πριν κρύψουμε μαχαίρια 

στα φιλιά μας

άει καλλιά μας

Μα πριν δούμε τα χαμόγελα

 που σβήνουνε

το αστείο να γελάσουμε

 ας γίνουμε

θα είσαι η τάξη στο σχολείο 

που δεν πέρασα 

τι κι αν γέρασα

Είμαι δύσκολος  και είσαι 

δυσκολότερη

μα ήσουν πάντα η επιθυμία μου

 η απώτερη

οι καρδιές μας δύο παιδιά 

που όλο μαλώνουνε

 μα φιλιώνουνε

Τις κουβέντες τις πολλές

 για απόψε άφησε

μία μπόρα ήταν που μόνο 

λίγο κράτησε

κοίτα πάλι που ξαπλώνει 

στο κρεβάτι μας

 η αγάπη μας

Α.Π.

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

Οι φίλοι και οι αγαπημένοι 

θα έρθουν να αποχαιρετήσουν

 και όπως πέφτει η αυλαία

ίσως κάποιοι  να θρηνήσουν

 Μα εσύ δεν θα είσαι εδώ

 ένα αντίο να σου πω

 Πίσω από τις φυλλωσιές 

θα είμαι να κρυφοκοιτάζω

και στα σύννεφα μονάχος 

σαν τον λύκο θα ουρλιάζω 

Που εσύ δεν  θα είσαι εδώ

ένα αντίο να σου πω

Τα λουλούδια θα σκορπίσω 

όταν όλοι θα έχουν φύγει

 και απ' το χώμα θα ξεθάψω

 ότι μου έχει απομείνει 

για να έρθω να σε βρω

 ένα αντίο να σου πω

Α.Π.

Άνευ σημασίας

 Άνευ σημασίας

Δεν είμαι εγώ αυτός που με έχει ανεβάσει ως εδώ

δεν είμαι εκείνος που επέλεξε να έχω αυτήν την θέα

και αν τώρα σε κοιτάζω μα δεν καταφέρνω να σε δω

στο χείλος του γκρεμού τα μάτια πάντα κάτω θα κοιτάζουνε μοιραία

Δεν έχει όμως πλέον τώρα πια καμία σημασία

ούτε κανένας λόγος παίζει για να μπαίνω στην ουσία

μεγάλωσα πολύ για να μετράω πια σωστά και λάθη

και δεν με νοιάζει που ούτε εσύ , ούτε κανείς,  ποτέ , δεν θα το μάθει

Α.Π.

ΣΤΟΛΙΔΙ

ΣΤΟΛΙΔΙ

Ένα στολίδι στην βιτρίνα

από γιορτή που έχει περάσει

ντρέπεται που είναι εκτεθειμένο

και που έχει την χαρά του χάσει

Με κοίταξε μες στην ψυχή μου

 και με ικετεύει ''αγόρασε με

θα σου προσφέρω μόνο έγνοιες 

μα αν δεν με θες προσπέρασε με''

Σαν πεφταστέρι ήταν ωραίο

φεγγοβολούσε πριν να σβήσει

να το αγαπήσω ήταν μοιραίο

σαν ματωμένη του ήλιου δύση

Το αγοράζω με λαχτάρα 

με το σταυρό και με τα αγκάθια

με ένα μολύβι , μία κιθάρα

 και με τα αυγά και τα καλάθια

Η αυταπάτη και η αλήθεια

το δάκρυ , το χαμόγελό μου

το όνειρο και ο εφιάλτης

η σκέψη και το μυστικό μου

Α.Π.

ΤΩΡΑ

 ΤΩΡΑ

Όλα  φωνάζουν 'προχώρα ''

''κάνε κι άλλο ένα βήμα''

''μη μένεις στάσιμος , βρες το αύριο''

Μα εγώ δεν χόρτασα το ''τώρα''

Το αύριο δεν είναι δικό μου , δεν θα το προλάβω ποτέ

Και σήμερα είσαι εσύ εδώ, είμαι και εγώ

 Άσε τον χρόνο να κάνει τα δικά του

Μπορεί , και θα το κάνει  

 θα παρασύρει τα κορμιά μας , τις ζωές μας

Ομως τη στιγμή μας δεν θα μπορέσει να την σβήσει με τη γόμα του  , όπως θα σβήσει τις μέρες μας  από το άπειρο

Δεν θα μπορέσει ποτέ να την αλλάξει , να την παραμορφώσει

Είσαι η στιγμή μου 

δεν την αλλάζω με όλους τους αιώνες που πέρασαν και θα έρθουν

Α.Π.

ΑΝΟΙΞΗ

 ΑΝΟΙΞΗ

Το ηλιοβασίλεμα στού ορίζοντα τα πλάτη

πληγή κρυμμένη και βαθιά που στάζει αίμα

ένα παράπονο δειλά τρέχει απ' το μάτι

για να κρυφτεί βιαστικά πίσω απ' το ψέμα

Δεν ντράπηκε η άνοιξη και έχει ανθίσει

σαν ξεδιάντροπα κορίτσια οι μαργαρίτες

το αστείο που έχει με το γέλιο σου χωρίσει

και οι φίλοι που όλο παζαρεύουν σαν μεσίτες

Βάλε της άνοιξης τα χρώματα στην σκέψη

βάψε το γέλιο σου που έχει ξεθωριάσει

σαν χελιδόνι στην φωλιά του να επιστρέψει

και άστο μέσα στην ματιά  σου να κουρνιάσει

Α,Π,

ΙΣΩΣ

 ΙΣΩΣ

ίσως να ήμουν καπετάνιος σε μία θάλασσα βαθιά 

ίσως να ήμουνα στρατιώτης με  ασπίδα και σπαθιά

ίσως να ήμουνα μοντέλο με ομορφιά και γοητεία

ίσως να ήμουνα ένας λούστρος σε μία κοσμική πλατεία

ίσως να ήμουνα μαέστρος σε διάσημη ορχήστρα

 ίσως να ήμουνα ρεμπέτης με μουστάκι και χωρίστρα

ίσως να ήμουν οικοδόμος με μυστρί και με σκερπάνι

ίσως να ήμουνα αγρότης με γκασμά και δικριάνι

ίσως να ήμουν ένας κλόουν ίσως να ήμουνα ακροβάτης

ίσως να ήμουν καραγκιόζης ίσως να ήμουν χατζιαβάτης

ίσως να ήμουν ταβερνιάρης ίσως να ήμουν σερβιτόρος

ίσως να ήμουν ξενοδόχος ίσως να ήμουν αχθοφόρος

ίσως να ήμουνα εγώ ίσως να ήμουν κάποιος άλλος

ίσως να ήμουνα μικρούλης ίσως να ήμουνα μεγάλος

ίσως να ήμουν ζωντανός ίσως να ήμουν πεθαμένος

όμως πάντα σε αγαπούσα  και είμαι ακόμα ερωτευμένος

Α,Π,

ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

Τα άγρια θεριά που γέννησαν η δόξα και το χρήμα

είναι αυτά που σε έπνιξαν μες του αιγαίου το κύμα

αυτά είναι που σε σκότωσαν μέσα στην λαμαρίνα

αυτά είναι που σε κάψανε έναν ίούλη μήνα

Είναι αυτά που έδιωξαν το μέλλον απ' την χώρα

αυτά είναι που σου μάτωσαν το αύριο και το τώρα

τα λυσσασμένα τα θεριά που ξεδιψούν με αίμα

που έχουν για δόντια κοφτερά τον φόβο και το ψέμα

Είναι αυτά που σε άφησαν σε ράντζο να πεθάνεις

που αν δεν είσαι πλούσιος δεν νοιάζονται να γιάνεις

αυτά που καταρράκωσαν την δωρεάν παιδεία

και που νομιμοποίησαν ρεμούλα και ληστεία

 

Αυτά σε κοροϊδεύουνε , αυτά σε λοιδορούνε

 όμως γιατί αδιαφόρησες τόσο εύκολα μπορούνε

γιατί ποτέ δεν μίλαγες την πάρτη σου κοιτούσες

όπως και εγώ , έτσι και εσύ , για όλα  αδιαφορούσες

για όλα αυτά και άλλα πολλά ,και για όσα μας χρωστάμε

στο δρόμο να είσαι δίπλα μου μαζί να περπατάμε

κι αν τίποτε να αλλάξουμε στο τέλος δεν μπορέσουμε

έστω θα προσπαθήσουμε και ίσως μας συγχωρέσουμε

Α,Π,

ΕΓΩΙΣΜΟΣ

 ΕΓΩΙΣΜΟΣ

Ότι αφήνεις στο τέλος και εκείνο σε αφήνει

Όταν ματώνει η αγάπη έχουν πάντα και οι δυό την ευθύνη

Και εσύ που θέλεις μακριά μου να πας

γρήγορα ξέχασες πως με αγαπάς

Και εγώ που θέλω να φύγω μακριά σου

προτού στεγνώσω από τα φιλιά σου

Έγώ που βρήκα λιμάνι σε σένα

και εσύ που βρήκες ταξίδι σε μένα

Πρέπει να κάνουμε κάτι επειγόντως 

και χρόνος υπάρχει ακόμη

μα είναι ο άνιωθος  εγωισμός που μας κλείνει το στόμα 

να μην πει το ''συγγνώμη''

Μα αφού και εγώ σ αγαπώ 

μα αφού και εσύ με αγαπάς

και εγώ θα μείνω εδώ

 και πουθενά δεν θα πας

Α.Π.

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

 ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

Μέχρι η άνοιξη να 'ρθει , στον ορίζοντα θα έχω το βλέμμα

στο μικρό χελιδόνι μήπως  ρθεί με του ήλιου το γέρμα

και όπως στάζουν τα σύννεφα με αίμα

θα αγκαλιάσω το πιο όμορφο ψέμα

τελευταίο χορό με το  κύμα 

μες στο πιο όμορφο ποίημα...

Έχει τόσο ουρανό εκεί πάνω

έχω τόσο γαλάζιο στην σκέψη

μα μου τέλειωσε ο χρόνος 

και η στιγμή δεν μπορεί να επιστρέψει...

Μία μονάχα σελίδα μου μένει

που δεν έχει ούτε λέξη γραμμένη

και έχει μιά άνω τελεία μονάχα

λες και  θα ερχόσουν ποτέ

 τον επίλογο να έγραφες  τάχα

Α.Π.

ΕΠΙΛΟΓΗ

 ΕΠΙΛΟΓΗ

Πότε είσαι κύμα του Αυγούστου στο Ιόνιο

πότε στην κόλαση φωτιά είσαι και δαιμόνιο

πότε δροσιά είσαι που κυλάς πάνω στο σώμα μου

και πότε υγρή είσαι μοναξιά πάνω στο στρώμα μου

Πότε είσαι όμορφο ταξίδι Κυριακάτικο

πότε είσαι όνειρο ληγμένο και μπαγιάτικο

πότε κλειδί είσαι τον παράδεισο που ανοίγει

πότε θηλιά είσαι  μες στις σκέψεις που με πνίγει

Πότε είσαι όλα όσα θέλω και όσα έχω

πότε είσαι βάσανο που δύσκολα το αντέχω

μα εγώ θα διάλεγα αν και άλλη είχα ευκαιρία

μαζί στον ήλιο σου και στην κακοκαιρία

Α.Π.

ΠΛΑΣΤΙΚΟ

 ΠΛΑΣΤΙΚΟ

Χρόνια που περάσαν , μέρες που έχουν φύγει 

μιας αράχνης ο ιστός

 που με τυλίγει

Πάντα το ίδιο ψέμα , πάντα η ίδια ελπίδα

πάντα τα ίδια λόγια

 και ίδια η παγίδα

Οι παλιοί μου φόβοι, έχουν πια γεράσει

ο καινούργιος κόσμος 

 με έχει ξεπεράσει

Οι αφορμές οι ίδιες , ίδιες οι αιτίες

πλαστικές ιδέες 

φρούδες προσδοκίες

Πίσω από κοστούμια , πίσω από γραβάτες

στο αίμα η εξουσία 

και οι Χατζιαβάτες

Κράτα μου το χέρι , άλλο εδώ δεν μένω

τελευταία στάση 

τελευταίο τρένο

Ας τα πάρει όλα , των κλεφτών η φάρα

που με έχουνε νικήσει  

δεν δίνω ούτε δεκάρα

Μόνο να έχω εσένα , κοίτα με στα μάτια 

όσο ο κόσμος μου

 θα γίνεται κομμάτια

Α΄Π,

 

Και όταν αγγίξεις 

την φοβισμένη μου  λύπη

με την γαλάζια σου φλόγα

σαν μία νιφάδα από χιόνι

θα πέσω μες στα όνειρά σου...

Και όταν κυλήσεις 

σαν την βροχή του Σεπτέμβρη

στο διψασμένο μου σώμα

το μαραμένο μου βλέμμα

θα  ξεπροβάλλει απ' το χώμα...

Α.Π.

 

Πριν όμως το χιόνι λιώσει 

και η βροχή προτού στεγνώσει

πριν ο αλέκτωρ τρις λαλήσει

θα με έχεις ήδη αφήσει

 

Και ξέβαψες την θάλασσα απ' το χρώμα της

και έκλεψες τον άνεμο απ' το κύμα της

και έσβησες τον ήλιο από τα βότσαλα

και σκούπισες το αλάτι από τον βράχο

Και έφυγες και εσύ ...

και με άφησες μονάχο

Και βγήκες μέσα από το τραγούδι μου

και πήρες το μολύβι από το χέρι μου

και στέγνωσες το χρώμα στην παλέτα μου

και απ' την σιωπή μου έδιωξες το θρόισμα

Μου έλειψες πολύ μικρή μου μούσα

πάντα εδώ... και πάντα απούσα

Α.Π.

 

ΑΠΟΛΙΤΙΚ

Και την  κονκάρδα πέταξα και βγήκα από τον όχλο

βαμμένη η  ματαιότητα με κόκκινη μπογιά

τα νιάτα μου που ψάχνανε δρόμο να βρουν και στόχο

ποτέ τους δεν υπέγραψαν την μοίρα του ραγιά

Σημαίες που ξεκλείδωναν τις πόρτες τις μεγάλες

 φθηνές σημαίες πλαστικές χωρίς ψυχή και ιδέες

σωτήρες και  υπόκοσμος και τζάκια μαθουσάλες

γιορτές και νίκες ψεύτικες , δειλές και  στιγμιαίες

 Μα εγώ όταν τέλειωνε η γιορτή 

με ένα στυλό και ένα χαρτί

σε ένα καμβά να απλώνω χρώμα

ανάσα μιά να  παρω ακόμα

Τα βήματά μου αυθόρμητα χωρίς  οπαδιλίκι

πάντα απαισιόδοξος και πάντα  λυτρωμένος

τα πάθη που δεν με έδιωξαν και ας χρώσταγα το νοίκι

σε όσα ένιωθε η ψυχούλα μου απόλυτα δοσμένος

Α.Π.

 Ποτέ δεν θα μάθω ποια μορφή θα είχε η μούσα μου αν δεν σε είχα γνωρίσει 

 

Η καλύτερη μου η εκδοχή

σαν καινούργιο είναι παιχνίδι

που πριν καν το αποκτήσω

να το σπάσω θέλω ήδη

Να το σπάσω , να το φτιάξω 

και ποτέ να μην το αλλάξω

Α.Π.

ΧΑΡΑΞΙΑ

 

Σβήσαν τα φώτα των Χριστουγέννων

 και της πρωτοχρονιάς

έχει φεγγάρι , γλυκιά η νύχτα 

έφυγε ο χιονιάς

θαλασσοπούλια γυρνούν στο νότο 

σε μία γραμμή αράδα

κύμα λουσμένο από χρυσάφι

 κάτω από την φεγγαράδα

Στην παραλία ένα ζευγάρι 

πιασμένο χέρι χέρι

 μία φλόγα σκίζει στα δυό το βράδυ

 από ένα πεφταστέρι

Κάτω από την λεύκα σε ένα παγκάκι

 μία σκιά καπνίζει

την χαραγμένη καρδιά στο ξύλο 

από ώρα ψηλαφίζει

Πρώτη του χρόνου πριν κάποια χρόνια

 χαράξαν την καρδούλα

μα το ξεχάσαν και η χαραξιά τους 

έμεινε μοναχούλα

Α.Π.