ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ

Μα πιο πολύ φοβάμαι τους στίχους που θα γράψω και εσύ δεν θα σαι μέσα στο μολύβι μου...

Θα είναι εκείνη η φοβερή στιγμή που θα δω  το κενό που άφησες μέσα μου....

Και τρέμω μην το γεμίσω με αλήθειες τώρα που μου τελειώσανε τα ψέματα ...

Και δεν έχω δει ποτέ μου μία αλήθεια που δεν κρατάει μαχαίρι...

Ίσως θα πρέπει να γίνω πρόσφυγας στους στίχους που έγραψε κάποιος άλλος...

Να γίνω ένας λαθρεπιβάτης στο ταξίδι της ψυχής του αγαπημένου μου τραγουδιού...

Να φύγω για πάντα από μέσα μου και να κάνω ένα καινούργιο εαυτό πατρίδα...

Κι αν ποτέ σε συναντήσω δεν θα με γνωρίσεις , αλλά ούτε και εγώ θα σε ξέρω....

 Επιτέλους θα είμαστε δύο ξένοι...

Α.Π.