Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ
Ο όχλος κύκλωσε το θύμα κρατώντας πέτρες στις χούφτες...
Ο αναμάρτητος σήκωσε το χέρι και εκτόξευσε τον λίθο που κρατούσε πρώτος..
Σαν σύννεφο ακολούθησαν οι πέτρες του όχλου που χτύπαγαν τον άμοιρο άνθρωπο παντού στο σώμα και στην ψυχή...
Εγώ είχα επικεντρωθεί στην πέτρα του αναμάρτητου , που κύλησε μετά την πρόσκρουση μπροστά στα πόδια μου γεμάτη με αίμα...
Εσκυψα και την πήρα φεύγοντας βιαστικά πηδώντας έξω από τον υπολογιστή...
Και γύρισα στην πραγματικότητα μου για να βάλω την ματωμένη πέτρα στα εγκληματολογικά εργαστήρια της συνείδησης μου ...
Το DNA έδειξε ίχνη από μεγάλη ζήλια που το διαφορετικό μπορούσε να χαμογελάει , μπορούσε να είναι ευτυχισμένο κάνοντας μία αλλιώτικη ζωή ...
Έδειξε μεγάλο μίσος που το διαφορετικό τα είχε καταφέρει να έχει τα πάντα χωρίς να έχει τίποτα , ενώ εκείνοι έχοντας τα πάντα ήταν ανικανοποίητοι...
Έδειξε και φόβο γιατί στα μάτια του διαφορετικού έβλεπαν με τρόμο τον άθλιο εαυτό τους...
Εσφιξα την πέτρα στα δάχτυλά μου και την πέταξα με δύναμη στον καθρέφτη μου σπάζοντας τον...
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου