ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΧΑ

 ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΧΑ

Τα ωραιότερα τραγούδια δεν γράφονται για τους βολεμένουςς και τους καθωσπρέπει . 

Ούτε για εκείνους που έχουν εξουσία ,  ούτε για εκείνους που στήνουν το παιχνίδι .

Για τους τρελούς και τους ονειροπόλους γράφονται ... για τους πνιγμένους στο αλκοόλ  μεθυσμένους σοφούς , για εκείνους που έχουν χάσει τις θάλασσες τους , μα βλέπουν τους ωκεανούς μέσα στο ποτήρι τους και ξανάκάνουν το ταξίδι γουλιά γουλιά ...

Για εκείνους που διάλεξε η μοίρα να είναι το χρώμα το σκουριασμένο ,  στο λιμάνι και στο σταθμό των τρένων ....

Για εκείνους που μοιράζονται το λιγοστό τους φαγητό με τα αδέσποτα στο δρόμο ...

Για εκείνους που δεν θα τους έκανες ποτέ παρέα με κανέναν τρόπο όμως είναι οι αγαπημένοι σου ήρωες στα βιβλία που διαβάζεις στις διακοπές σου ...

Για εκείνους που ένιωσαν τις ανάσες των  ξερών φύλλων στις πλατείες ...

Εκείνους που έγιναν ποιητές χαράζοντας με τα νύχια τους τα παγκάκια στα πάρκα ,,,

Τον Μόχα τον συνάντησες και εσύ , τον προσπέρασες όμως  βιαστικά και όταν πήγες στο σπίτι σου πίνοντας το αγαπημένο σου ποτό,  άκουσες το τραγούδι που μιλάει για εκείνον στο πανάκριβο στερεοφωνικό σου...

'' Μόχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος

Μόχα, αυτός που τον ξεχώρισε η Μοίρα. Τρέχει απ’ τα μάτια του η σκουριά και η αλμύρα Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος...''

Α.Π.