Η ΚΑΛΥΒΑ ΜΟΥ


τριζει η νυχτα στην παλια την σκεπη
το τζακι αναμμενο εξω πεφτει βροχη
μια καλυβα παλια σε δασος πυκνο
στην καπνοδοχο θα δειτε συνεχεια καπνο

κουρνιασμενος ο γλαρος πανω στο μαξιλαρι
το λευκο περιστερι μας καρτερα στο φεγγαρι
πριν ο υπνος με παρει στην καλυβα θα παμε
θα καλεσουμε να ρθουν κι ολα οσα αγαπαμε

ιστοριες θα πουμε που οι γλαροι γνωριζουν
για πελαγη βαθια με νερα που αφριζουν
για πλατειες θα μας λεει το λευκο περιστερι
 ωσπου ο υπνος να ρθει να με παρει απ το χερι

ποση ζεστη η καλυβα μου εχει
στον χιονια και στις μπορες αντεχει

για την καλυβα ποτε δεν μιλαω σε κανενα
ολα τα μυστικα της τα κραταω για μενα
την καλυβα σκεπαζω με την ζεστη μου φλοκατι
και γλυκα αποκοιμιεμαι στο μονο μου κρεβατι
Α.Π.