ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΑ

σε ενα θροισμα φυλλου την κραυγη μου ξαπλωνω
μοναχα η σκια μου τωρα φαινεται μονο
τα κερια της ελπιδας που καπνιζουν ακομα
με μια χερια τα μαζευω και τα θαβω στο χωμα

και τους χαρτες μου καιω και τις σταχτες πεταω
και τα χειλη δαγκωνω να μην πουν σ αγαπαω

οτι νιωθω σκορπιζω και ο αερας το παιρνει
και στο σωμα μου μεσα μονο η ανασα μου μενει
ειμαι η σκονη μοναχα σε κλεισμενο βιβλιο
που απανω της γραφει σ αγαπουσα...αντιο
Α.Π.