ΑΞΥΠΝΗΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
σαν δελφινι βουτας στο γαλαζιο νερο
λευκες φυσαλιδες τυλιγουν το  σωμα
ετσι ειχες να νιωσεις εδω και καιρο
ποιος το πε πως τα ονειρα δεν εχουνε χρωμα

μα ξαφνου η θαλασσα σαν βουτυρο πηζει
εισαι εγκλωβισμενος κι η ανασα τελειωνει
σπαρταρας με αγωνια στο κρεβατι που τριζει
και ξυπνας ιδρωμενος στο υγρο σου σεντονι

μηπως στο ονειρο τουτο αν δεν ειχες ξυπνησει
μηπως θα σουνα παντα μεσα του να παλευεις?
και η ζωη μες στο ονειρο θα σε ειχε αφησει
την ανασα σου αιωνια με αγωνια να γυρευεις?
Α.Π.