Η ΚΑΜΠΙΑ ΚΑΙ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

μια καμπια σερνεται αιωνια
πανω στου πευκου τα βελονια
μια πεταλουδα φτερουγιζει
πως ηταν καμπια δεν γνωριζει

την καμπια η ζηλια την ποναει
που η πεταλουδα ολο πεταει
αχ ποσο θελει να ψοφησει
να μην μπορει να φτερουγισει

ομως η ανοητη δεν ξερει
πως η ζωη ετσι θα τα φερει
φτερα πως θα χει μια μερα
και θα πεταει στον αερα

κα πως μια καμπια θα ζηλευει
και το κακο της θα γυρευει
Α.Π.