ΟΝΕΙΡΑ ΔΙΧΩΣ ΠΑΤΡΙΔΑ

σε μια μικρη βαρκουλα απο εφημεριδα
στιβαχτηκαν τα ονειρα ζητωντας μια πατριδα
ο πολεμος τα τρομαξε,την γη τους την αφησαν
και ενα ταξιδι στο αγνωστο,τρεμοντας ξεκινησαν

μα ειναι ψιλα τα κυματα,χωρις ψυχη η αλμυρα
πως να γλυτωσουν  τα ερημα απ την κακια τους μοιρα

πανω σε βραχια εξωκειλαν,και τα μισα πνιγηκαν
κι αυτα που εγλυτωσανε συμπονια δεν εβρηκαν
χαμενα διχως ονομα,με τα φτερα σπασμενα
που να σταθουν δεν ξερουνε,απο παντου διωγμενα

μεσα στους δρομους σερνονται,διψανε και πεινανε
Θε μου σ ολοκληρη τη γη αυτα για δε χωρανε?
Α.Π.

ΝΑ ΓΙΝΩ

να γινω λευκο περιστερι
να παω απ αστερι σ αστερι
εκει που ο ηλιος κουρνιαζει
να μη φοβηθω που βραδιαζει

να γινω χταποδι στο βραχο
δικια μου μια τρυπα για να χω
να παιρνω οποιο χρωμα διαλεξω
για να μη με βλεπουν απ εξω

να γινω στη μαχη μια σφαιρα
και μολις βρεθω στον αερα
τον στοχο μου δε θα χτυπησω
στη μανα του θα τον γυρισω

να γινω βροχη και χαλαζι
που τιποτα δεν το τρομαζει
μα ειμαι αερας σβησμενος
και θα κοιμηθω τρομαγμενος
Α.Π.


 

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΟΣ

φερνει η θαλασσα καικια με ψυχες τρομαγμενες
γεμισαν οι αμμουδιες μας με ζωες ρημαγμενες
ονειρα που σαν την λασπη μες στους δρομους κυλανε
κλεβουνε απ τα ποντικια το φαι για να φανε

και ο φοβος ο δικος μου να γαυγιζει σαν σκυλος
και πως τρεμω οτι δεν ειναι ουτε εχθρος ουτε φιλος
τα παραθυρα σφαλιζω και τις πορτες κλειδωνω
μην ο πονος τους λερωσει τον δικο μου τον πονο

ο θεος τους ειναι αλλος και εχει μισος για μενα
και τα αγια τα μερη εχουν χρονια κλεμμενα
μα αεροπλανα απο χωρες στον Σταυρο που πιστευουν
σπερνουν θανατο και μισος και τα πλουτη τους περνουν

θα μου παρουν την δουλεια μου μια δουλεια που δεν εχω
και το χρωμα τους το μαυρο σχωραμε δεν τ αντεχω
μα ομως κοιτα την ζωη μου οι λευκοι μου την κλεβουν
τραπεζιτες με γραβατες την πατριδα ληστευουν

οι βαρβαροι ομως δεν εχουν ουτε γη ουτε πατριδα
σαν θεο τους προσκυνανε το χρυσαφι του Μιδα
ο τσοπανος και ο λυκος ενωμενοι ας τρεξουν
το αρνι να προστατεψουν για να μην τους το κλεψουν
Α.Π.


 

μονο αγαπη μπορει να γινει αυτος ο πονος αλλιως το δακρυ του θα γινει θαλασσα που θα σε πνιξει

 Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ

η Παναγια και ο Ιωσηφ με ενα μωρο στην αγκαλια
βρισκουνε ισκιο και δροσια κατω απο μια πασχαλια
καθως παλευουν να κρυφτουν απ του Ηρωδη την οργη
αποκοιμιουνται και ξυπνουν κατω απ του θαμνου την στοργη

με ευγνωμοσυνη η Παναγια στην πασχαλια δινει ευχη
ακομα και οταν θα βρεθει σε αγονο μερος και τραχυ
ολη η ομορφια της γης να γινει ανθη και ευωδια
και ολα τα χρωματα του μοβ να της στολιζουν τα κλαδια

χρονια μετα στον Γολγοθα που εχει φυτρωσει η πασχαλια
πανω σε ξυλινο Σταυρο του κοσμου εχουν τον Βασιλια
κλαιει με λυγμους η Παναγια και η πασχαλια κλαιει κι αυτη
και απ τον καημο της τον πολυ θα σπασει και θα μαραθει

ομως τρεις μερες μετα ο κοσμος γεμισε χαρα
και  ξαναγυρισε η ζωη πανω στα φυλλα τα ξερα
και απο τοτε η πασχαλια παντοτε αυτη την εποχη
βαφει τα ανθη της μοβια γιορταζοντας στην εξοχη
Α.Π.









 

ΜΕΓΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ

και πας και αγοραζεις μια ασπρη λαμπαδα
γιατι ολοι ετσι κανουν Μεγαλη βδομαδα
νηστισιμα παιρνεις με μουστο κουλουρια
ψωνιζεις σακακι και μπλουζα καινουργια

και μπρος στον καθρεφτη τα ρουχα σου βαζεις
σαν πας στην πλατεια στους αλλους να μοιαζεις
Μεγαλο Σαβατο κροτιδες θα αναψεις
και μεχρι πρωιας θα πας να το καψεις

και οταν περασει η Μεγαλη βδομαδα
θα εχεις ξεχασει σβηστη την λαμπαδα
και θα λησμονισεις Εκεινου τα Παθη
και παλι θα κανεις τα ιδια τα λαθη
Α.Π.