Θελεις να γιορτασεις τον Μαη και την φυση ? χαρισε την ζωη σε εκεινο το λουλουδι που θα κοψεις για να το βαλεις να πεθανει αργα στο βαζο ..και βρες την ευκαιρια να πηγαινεις να το βλεπεις οσο πιο συχνα μπορεις

μπουκαμβίλια

μπουκαμβίλια

σκόνη έφερε ο νοτιάς και ζέστη
τα πεζοδρόμια βάψαν με ασβέστη
κόψαν στον κήπο τα χορτάρια
βγάλανε οι μουριές βλαστάρια

λιόξυλα καίνε στο χωράφι
στα κλήματα ρίχνουνε  θειάφι
οι μεσπολιές έχουν ωρμάσει
τα χελιδόνια έχουν κοπιάσει

το φοβισμένο καλοκαίρι
με πλαστικό γάντι στο χέρι
το εισιτήριο του σκίζει
σκυλί δεμένο  που γαβγίζει

στην παραλία κάποιο αχνάρι
ξέρουν το μυστικό του οι γλάροι
στον δρόμο ακούγεται η σειρήνα
 ποιος βγήκε έξω Απρίλη μήνα

να ρθείς να πλέξουμε το Μάη
μέσα μου ο έρωτας ξυπνάει
θα έχω λουλούδια μες στο βάζο
 έλα που μόνος μου πλαγιάζω

γιατί η αγάπη η δεμένη
σαν μπουκαμβίλια μαραμένη
έχει αγκάθια που τρυπάνε
μα και κλαδιά που εύκολα σπάνε

Α.Π.

ΑΝ ΡΙΣΚΑΡΕΙΣ

ΑΝ ΡΙΣΚΑΡΕΙΣ

σαν  έτοιμος από καιρό τα ρέστα μου ετοιμάζομαι σε μία ζαριά να παίξω
ή θά μπω μέσα στη ζωή μου, με την αλήθεια τη δική μου ,ή αλλιώς ας μείνω απέξω
μη μου μιλάς για ελιγμούς, για τρίπλες και συμβιβασμούς ,να βολευτώ με λίγα
ούτε να ζω με το στανιό, πότε θα ρθει ο Αύγουστος που ναι παχιά η μύγα

στον τελευταίο μου χορό την πιο ωραία μουσική να παίξουν θα γυρέψω
και θα σταθώ περήφανα μπρος στην γλυκιά πριγκίπισσα και να έρθει θα της γνέψω
και εάν με αγνοήσει ή μου αρνηθεί ή με  αποφύγει ευγενικά  ή ειρωνικά γελάσει
θα πει πώς λάθος νόμιζα πως στο ταξίδι μου έμενε μία τελευταία στάση

το ''όλα'' είναι άπιαστο και φτάνει μέχρι το άπειρο, κουτό να το γυρέψεις
μα τι αξία έχει η ζωή άμα την κάθε της στιγμή στα όνειρα δεν ξοδέψεις
και είναι υπαρκτό το ''τίποτα'' ,στα βήματά σου σέρνεται φίδι να σε δαγκώσει
μοιάζει με κρύα φυλακή που ούτε Θεός ούτε άνθρωπος μπορεί να ξεκλειδώσει

για αυτό αν όλα ή τίποτα και εσύ
είσαι έτοιμος να παίξεις
και δυο και τρεις να το σκεφτείς
όταν στο τίποτα βρεθείς
αν θα μπορείς να αντέξεις

Α.Π.

ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ

ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ

Όλοι φεύγουν
και όσοι δεν έφυγαν θα φύγουν
και θα έρθουν άλλοι στη θέση τους
Φεύγουν οι αγάπες
να βρουν άλλα σώματα
πού μέσα τους θα ταιριάζουν καλύτερα
που θα ταξιδεύουν ακόμα και δεν θα περιμένουν στο καρνάγιο να σαπίσουν
Φεύγουν οι αγάπες
να βρουν ένα πιο ψηλό μπαλκόνι ,μία καλύτερη θέα
Φεύγουν και οι φίλοι
να βρουν κάπου να ταιριάξουν τις καινούργιες τους συνήθειες και ρουτίνες
να ταιριάξουν τις ανάγκες τους και το συμφέρον τους
Φεύγουν οι φίλοι
γιατί κάθε ξεχωριστός προορισμός έχει και τον δικό του ξεχωριστό  δρόμο

Οι άνθρωποι  κουνάνε το χέρι όταν λένε αντίο

Εσύ όμως μικρέ μου φίλε κουνάς την ουρίτσα σου πέρα δώθε για να μου πεις ότι δεν θα φύγεις ποτέ

Όμως και εγώ σου ορκίζομαι  ότι δεν θα σε αφήσω ποτέ
και αν με πάρει κάποτε μακριά ο πόλεμος ή η αρρώστια θα κάνω τα πάντα για να ξαναγυρίσω σε σένα
 Εσύ το ξέρω ότι θα είσε εδώ και θα με περιμένεις
όπως περίμενε ο Αργος τον Οδυσσέα

Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος μικρέ μου τετράποδε φίλε
για μένα θα είσαι ο καλύτερος σκύλος και για σένα θα είμαι ο καλύτερος άνθρωπος, και για αυτό δεν θα αφήσουμε ποτέ ο ένας τον άλλον
Α.Π.

-με βιολέτες τριαντάφυλλα και μενεξέδες έχει στολίσει η φύση και η άνοιξη τον Επιτάφιο των ανθρώπων ...όμως οι άνθρωποι είναι ακόμα πάνω στο Σταυρό. .και ο Επιτάφιος τους περιφέρεται άδειος ..και οι άνθρωποι περιμένουν την Ανάσταση...χωρίς να γνωρίζουν πότε θα γίνει η αποκαθήλωση από το Σταυρό τους....την Κυριακή θα γιορτάσουν την Ανάσταση ...εκεί ..πάνω στο Σταυρό

ιστορία για σκύλους

 ιστορία για σκύλους

 Στην εκκλησία  την ρημαγμένη απ'τους σεισμούς , που είναι κρυμμένη στη άκρη του δρόμου του χωμάτινου
μες στα πουρνάρια και  τα πεύκα, πού ένα γινήκαν με την σκουριά απ'τα κομμάτια του φράχτη του συρμάτινου
καθώς τον δρόμο ανέβαινα , κάτι άκουσα σαν γαύγισμα  ανάμεσα στα ερείπια που κείτονται σωροί
μα ίσως ο αγέρας να ήτανε , ή κάποιο άλλο ζωντανό ,,ή κάποιος κότσιφας μπορεί

να πάρω ανάσες στάθηκα καθώς μου έπεσε βαριά του δρόμου η ανηφόρα
απ'τους Βαρδιάνους βρόνταγε, τα σύννεφα μολύβιασαν και έπιασε και η μπόρα
πρώτα η αστραπή μετά η βροντή κι'ύστερα ένα κλάμα αργόσυρτο ακούστηκε απ'την εκκλησιά
και ένα σκυλί σαν άνεμος απ'τα ερείπια βρέθηκε στου δρόμου την κατεβασιά

με τη  βροχή στα μάτια μου αν το είδα ή αν το φαντάστηκα εγώ όρκο δεν κάνω
μα ήταν τόσο αληθινό , που η πράγματι έγινε , η αρχίζω να τα χάνω
μία κοπέλα φάνηκε κάτω στου δρόμου τη στροφή και με ένα σάλτο το σκυλί πέφτει στην αγκαλιά της
εκείνη με ένα στεναγμό το τύλιξε στα χέρια της, μέσα στον κόρφο τό 'κρυψε ,το έπνιξε στα φιλιά της

ξάφνου την είδα μοναχή ένα λουλούδι να ακουμπά πάνω σε άσπρα βότσαλα που σκέπαζαν φρεσκοσκαμμένο μνήμα
της σκούπισα τα δάκρυα και πόνεσα που πόναγε γιατί οι αθώοι όταν θρηνούν είναι άδικο και κρίμα
την φίλησα στο μάγουλο, τον δρόμο μου συνέχισα,σταμάτησε και η βροχή και άρχισα να στεγνώνω
κάποτε έφτασα στο σπίτι μου ,κοιμήθηκα και ξύπνησα , μα το όνειρο που είχα δει μου άφησε τόσο πόνο
Α.Π.

ΚΑΠΟΙΟ ΒΡΑΔΥ

Στην τσιμεντένια την ταράτσα  αναρριχήθηκε η νύχτα
 να κατακτήσει την κορφή
στους πρόποδες τα φώτα από το Αργοστόλι  μεθυσμένα με τα κύματα χορεύουν
Και εγώ ψηλότερα και από τον  διάολο απόψε
τον κόσμο μου κοιτάζω από το πέτρινο μου κάστρο
Για μία στιγμή μονάχα σε είδα στο φως του φεγγαριού τα σκαλοπάτια να ανεβαίνεις
Πόσους αιώνες λείπεις ?
Γιατί δεν έφυγες ποτέ ?
Αφού  θυμάμαι που είπαμε αντίο
Ακόμα είναι τα ρούχα σου στο πάτωμα μέσα στη σκόνη
να τα πετάξω πρώτα, μετά θα φύγεις
Προστάτεψα την φλόγα του αναπτήρα με την παλάμη μου για να σου ανάψω ένα τσιγάρο
μα στο φως της φλόγας χίλια πεφταστέρια έσβησαν πάνω στο αλουμίνιο της σκάλας
Και άδειασε και σκοτείνιασε η νύχτα
Γυρίζω το κλειδί
Προσπερνώ τα σκονισμένα ρούχα στο πάτωμα ,βάζω λίγο ουίσκι στο ποτήρι
Βυθίζομαι όλος πάνω τον παλιό καναπέ
Κάποιος μου έβαλε ένα τσιγάρο στο στόμα
Τελικά δεν είμαι μόνος ποτέ, μέσα σε αυτό το άδειο σπίτι
Α.Π.

Μία τυπική μέρα του Απρίλη του 2020

Προτού προλάβει ο ήλιος να στεγνώσει
την τελευταία σταγόνα του φόβου
τα σύννεφα ξανάρθαν
Η  Άνοιξη γονατίζει  νικημένη και παραιτημένη
Ο δυνατός νοτιάς παρασέρνει τα άνθη της αμυγδαλιάς μαζί  με τις νιφάδες του ατέλειωτου Χειμώνα
Ο θόρυβος από στην σειρήνα του περιπολικού σκεπάζει το βουητό των μελισσών
Αφήνω τα λουλούδια μέσα στο βάζο.Μπορεί και να ήταν ήδη εκεί ,δεν ξέρω,δεν είμαι σίγουρος
Η ώρα πήγε 6:00
Νιώθω ανακούφιση
Εγώ που ξέρω να μετράω μέχρι το άπειρο νιώθω λυτρωμένος που δεν γνωρίζω κανέναν από αυτούς τους αριθμούς που αραδιάζουν
Νυχτώνει
 Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι έχασα άλλη μία μέρα
Αυτό πάλι  ?
Τις μεγαλύτερες πληγές να τις αφήνουν οι μάχες  που δεν δίνεις !!!
Και όλα αυτά για να μείνω ζωντανός ώστε να μπορώ να κηδεύω τις μέρες μου
Να μην πάνε  άκλαυτες
Στους τοίχους παντού καθρέφτες
Ευτυχώς είναι πολλοί που με συμπαθούν εκεί μέσα
Και μετά αρχίζω να μεταφράζω τις σιωπές τους
Πάντα με εντυπωσιάζει που ξέρουν τόσα πολλά για μένα
Πριν κοιμηθώ να μην ξεχάσω να ρίξω λίγο νερό στο βάζο
Ας κρατήσω όσο μπορώ την άνοιξη ζωντανή
Μπορεί να την ξαναδώ στα όνειρά μου απόψε
 Γιατί φοβάμαι τα φαντάσματα
Α.Π.

ΜΥΓΟΣΚΟΤΩΣΤΡΕΣ

αφόρητα πολλές είναι λένε, οι μύγες
και πιάσανε δουλειά οι μυγοσκοτώστρες
να κρυφτείς στην κούπα με το γάλα πήγες
και άρχισες το instagram και  τις μόστρες

βρέχει μοναξιά μέσα στις οθόνες
στόλισες την θλίψη σου σαν παγώνι
γέμισες με φόβο όλες τις κρυψώνες
να μην βρουν τα ίχνη σου οι Μασόνοι

είναι και ο τύπος μες στον καθρέφτη
που σε κοιτάει κάπως και σε τρομάζει
διαλύεις σαν το χρώμα μέσα στο νέφτι
καθώς γυμνός να μείνεις σε αναγκάζει

άρρωστη η ζωή σου σε καραντίνα
χρόνια να την κρύβεις  να μην κολλήσεις
είναι και ο ιός που ήρθε από την Κίνα
ψάχνει να σε βρει είπαν στις ειδήσεις

μές'στο σπίτι μπήκες σαν μετανάστης
κανείς δε σε γνωρίζει και δεν σε ξέρει
στον τόπο του εγκλήματος γυρνάει ο δράστης
 γυρίζει πάντα ο φόβος στα ίδια μέρη
Α.Π.