αγαπάω αυτούς και αυτές που δεν με γουσταρουν γιατί θα έχουν το λόγο τους ....εγώ πρέπει να τον μάθω ....θα με βοηθήσει....

αγαπάω αυτές που δεν τους αρέσω..... γιατί αγαπάω  τις γυναίκες με το καλό γούστο....

αγαπάω αυτούς και αυτές που με λένε μίζερο και απαισιόδοξο γιατί πρέπει να εχουν χάσει στιγμές και χρόνο και να έχουν επικεντρωθεί σε μένα για να το δούνε .... γιατί έχουν δίκιο...

αγαπάω πολύ όμως τους ανθρώπους που με αγαπάνε.... γιατί πρέπει να έχουν δει εμένα τον καλύτερό μου εαυτό η ίσως αυτό που θα μπορούσα να ειμαι ....καιρός μου να το δω και εγώ....

αγαπάω τις γυναίκες που ρίσκαραν να είναι μαζί μου και τελικά χάσανε .....γιατί αγαπώ τους τζογαδόρους ....και ως γνωστόν ο παίζων χάνει και ο πίνων μεθάει....

σιχαίνομαι όμως αυτούς που με κρίνουν χωρίς καν να με ξέρουν έστω και λίγο.... χωρίς να νοιάζονται ποιες λέξεις χρησιμοποιούν στην κριτική τους.... γιατί εγώ στις λέξεις στις  που λέω βάζω την ψυχή μου ... και στις λέξεις που ακούω προσπαθώ να ακούσω την ψυχή των άλλων....και όταν αδιάφοροι για μένα τελείως , βαφτίζουν αγάπη και ενδιαφέρον την κριτική τους , τους σιχαίνομαι όσο δεν πάει...

ΟΙ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΖΕΣΤΗΣ

ΟΙ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΖΕΣΤΗΣ

έχει καθίσει σε ένα παγκάκι 

κάτω από τον ήλιο  μεσημεράκι

μα στα μαλλιά του έστρωσε χιόνι

που από τα μάτια του τρέχει όπως λιώνει

ένας χιονάνθρωπος πού έχει χαθεί μες στο λιοπύρι

τσιγγάνος γέρος που τον διώξανε από το τσαντίρι

και οι καταιγίδες που έχουν κουρνιάσει μέσα στο αίμα του

με κάθε ανάσα τους , με κάθε σκίρτημα , σκάβουν το δέρμα του

κοντά του κάθισα δεν του είπα λέξη

 τσιγάρο έστριψε να με φιλέψει

σαν δύο χειμώνες μέσα στην κόλαση

 σαν δύο χιονάνθρωποι μες στην κουφόβραση

στο άδειο πακέτο του με το μολύβι του δύο στίχους έγραψε

και πια δεν με έβλεπε ούτε και με άκουγε λες και με ξέγραψε

μα έτσι όπως λιώναμε στο ίδιο τραγούδι μαζί κυλησαμε

και μες στα χιόνια ξανά βρεθήκαμε και τραγουδήσαμε

Α.Π.

Έχω δει τις τελευταίες μέρες πολλούς και εδώ στο Facebook με τους φίλους μου αλλά και με αγνώστους , που διαβάζω τις αναρτήσεις τους , ότι έχουν ενοχληθεί με τον όρο γυναικοκτονια .και σκέφτομαι ότι αυτός ο όρος τονίζει ότι κάποιος χρησιμοποιεί την εξουσία του ή την δύναμη του την οικονομική...  η την σωματική του δύναμη για να υποτάξει μία γυναίκα και όταν δεν μπορεί την σκοτώνει και αυτό το λένε γυναικοκτονία

Όλοι αυτοί λοιπόν που διαφωνούν να σκεφτούν ότι αυτό συμβαίνει πάντα όταν ένας πιο δυνατός σκοτώνει έναν πιο αδύνατο .. θα δώσω κάποια  παραδείγματα .

Όταν ένας αστυνομικός σκοτώνει κάποιον τονίζουμε ότι ο φονιάς είναι αστυνομικός .γιατί έχει την εξουσία ...η εξουσία είναι πιο δυνατή...όταν ένας bodybuilder σκοτώνει κάποιον σε έναν καυγά θα δείτε τα κανάλια να τονίζουν συνέχεια και συνέχεια ότι ο φονιάς ήταν bodybuilder ..αν προπηλακίσει ένας gay κάποιον στον δρόμο δεν θα γίνει  ούτε καν είδηση.... το αντίθετο όμως θα γίνει ... γιατί ο γκέι είναι ο πιο  αδύναμος σε αυτή την κοινωνία... θα μπορούσα να γράψω δεκάδες παραδείγματα.....Όταν ένας άντρας σκοτώσει μία γυναίκα  ο όρος γυναικοκτονια  σημαίνει και αυτό .....ότι ένας πιο δυνατός σκότωσε έναν πιο αδύναμο ...

Αντί λοιπόν να θυμώνουμε με τον όρο .. καλύτερα να κοιτάξουμε να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά μας στις γυναίκες και ο καθένας στον μικρόκοσμό του ας κάνει την ισότητα πράξη

εμφύλιος

 

εμφύλιος

τα σιχάθηκα όλα , τα πάντα 

κάνε στην άκρη , στην μπάντα

δρόμο από δω , τα χω πάρει

να μη σε βλέπω !!!  βρωμιάρη

και άδειασε μου τον χώρο 

ξερίζωσε μέχρι τον σπόρο

ούτε  ίχνος σου να μην μείνει 

σβήσε και αυτό που δεν σβήνει

ότι αγαπάω θα μισήσω

από όπου έφυγα θα γυρίσω

την πίστη μου θα την σταυρώσω

και το αύριο θα το σκοτώσω

άσε με μην με αγκαλιάζεις

 σύρε να πέσεις νυστάζεις

να μη σε νοιάζει που κλαίω

άσε με μόνο σου λέω

Θεέ μου τι λέω... συγνώμη

στάσου ... μη φεύγεις ακόμη

μείνε και απόψε μαζί μου

 και ξάπλωσε μες στο κορμί μου

και ίσως κανένας δεν φταίει

η φωτιά ότι την τρέφει  το καίει

και εκείνη  φωτιά ήταν μεγάλη

και ας με έκαψε όμως χαλάλι

κουβάλησε μου το σώμα

 βάλε σεντόνι στο στρώμα

άλλο να πιω μη με αφήσεις

και τραγούδα μου να με κοιμήσεις

Α.Π

 

ΧΙΛΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

 ΧΙΛΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

Και ξεκλειδώνω τη σιωπή με ένα μολύβι

και με κλειστά τα μάτια την κοιτώ να δω τι κρύβει

πίσω από τα λόγια μία φωλιά έχει φτιάξει και κουρνιάζει

χίλιες στιγμές είναι η σιωπή  και εκεινη σε όλες μοιάζει

Μοιάζει με κύμα που για μία μικρή  στιγμή και αιώνια 

 τον ήλιο κουβαλάει στην πλάτη 

μοιάζει με σένα , που σε είδα μες στο φως της αστραπής για τόσο δα 

από τη ζωή μου να περνάς πάνω σε αόρατο άτι

μοιάζει με εκείνο το τραγούδι ,  που έχει μείνει μες στις νότες και στους στίχους  

και που να βγει φοβάται

μοιάζει με εκείνο , το δικό μου  ''σε αγαπώ'' , που το είχα κρύψει  

στο καληνύχτα μέσα που σου είπε  

 αυτός που δίπλα σου κοιμάται

Α.Π.

 Ουτε Πηνελοπες ουτε Ελενες γνωρισε.. μονο τις Σειρηνες..Μα και αυτες τα τραγουδια που του τραγουδησαν (ευτυχως η δυστυχως) δεν τον ξετρελεναν και δεν τον παρεσυραν στην καταστροφη... Και στην Ιθακη του δεν δυσκολευτηκε να γυρισει γιατι δεν απομακρυνθηκε ποτε μακρια της... Ομως δεν τον γεμιζε η Ιθακη γιατι δεν αγαπουσε τους ανθρωπους της ουτε και αυτοι τον αγαπουσαν.. Γιαυτο οταν γυρισε στο λιμανι δεν κατεβηκε απο το πλοιο του..εμεινε εκει σε μια καμπινα στενη ζωγραφιζοντας ολη μερα... Ζωγραφιζε γκρεμισμενα σπιτια ..παλια γεφυρια... Και κοιταγε τους πινακες του τις νυχτες προσπαθωντας να βρει που ηταν κρυμμενη η μικρη του νεραιδα...Α.Π.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Παιχνίδι

Κάτω από εκείνο της πόλης το μίζερο δέντρο , 

που αποτσίγαρα κρύβουν τις ρίζες του , 

και ο ουρανός που έχει δει είναι μόνο οι βρώμικες τέντες , 

σαν να είναι ένα κίτρινο φύλλο πεσμένο 

γύρω-γύρω γυρνάει σε έναν κύκλο  , 

πού έχει  το πιο όμορφο ψέμα για κέντρο....

ένας δούλος του πάθους  και αυτός 

μα και αφέντης του ,

 σε ένα όνειρο μέσα πνιγμένος

 που δεν χωράνε σε αυτό , ούτε δούλοι ούτε αφέντες...

Και ο Μαΐστρος  που έχει τον δρόμο του χάσει

στριμωγμένος πίσω από ένα γραφείο , 

με ματιές πονηρές τις ψυχές να τρυπάει...

χαρτοκλέφτης καπάτσος , 

που όπως θέλει αυτός τα χαρτιά θα μοιράσει

μα και ας κερδίζει συνέχεια ...

στο τέλος είναι πάντα χαμένος ,

 όταν τις μάρκες μετράει ....

Α.Π.