ΣΕ ΚΛΟΥΒΙ
 Ενος παναθλιου ποιητη
γραφή αναξια  και λιτή
δεν φτανει
και ποια φωτια να  αφουγκραστεις
και ποια φωνη να δανειστεις
να κανει
γιατι οτι σε αγαπω και αν πεις
εχει τον ηχο της σιωπης

Σαν θαλασσα μες σε κλουβι
χωρις το κυμα και βουβη
η πενα
και στο χαρτι ειναι τα σκαρια
που λιωνουνε μες στη σκουρια
δεμενα
και οι στιχοι σου εχουν πνιγει
προτου να γινουν ναυαγοι
Α.Π.




 

ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ
Ποσες θυελλες στα ματια σου κρυφτηκανε
και τα χειλη σου ποιες σκεψεις τσαλακωνουν
ποιοι κουρσαροι  στη ζωη σου ανεβηκανε
και το φως της λιγο λιγο ξεφορτωνουν ?

 Ποιος τις ριζες σου γυρευει να σου παρει?
 γιατι λειπει το μαχαιρι απ το θηκαρι?

Την μουλετα γιατι εκανες προσκεφαλο
ποιος την κραταγε? ποιος σ'εχει κοροιδεψει?
ποιο ειναι το υπουλο το φιδι το δικεφαλο ?
ποιο το φιλτρο που μπορει να το γητεψει?

Στο θηκαρι μην αφησεις το μαχαιρι
ξεκουρασου αλλα κρατα το στο χερι

Ποιος ο δρομος που τα ιχνη σου δεν αφησες
ποια η θαλασσα που δεν σε εχει πλυνει
ποιου μνημειου τα θεμελια δεν αρχισες
το ονομα σου γιατι μικρυνε και φθινει?

το μαχαιρι τρομερη να εχει κοψη
για να  εχεις των πατερων σου την οψη
Α.Π.

 ΕΚΕΙ ΕΙΜΑΙ
Δεν ειμαι ο γλαρος που πετά πανω απ'τα κυματα
ουτε  κλειστο ειμαι οστρακο  μες στη σχισμη στο βραχο
ουτε ναυάγιου θρυμμα στης ξερας τα ξεπλυματα
ουτε το φως που αναψε στο φαρο τον μονάχο
μα οπου αφησε η σουπια μελανι
εκει που κρυφτηκε και'ο οχτρος την χανει
εκει ειμαι καυκαλο γριας χελωνας
που το εσμιλεψε μισος αιωνας
Δεν ημουν ο αγριος ανεμος που λυσομαναγε
ουτε η αστραπη που εκοψε στα δυό το βραδι
ουτε ο βοριάς που σφυριζε και τις ψυχες κοπαναγε
ουτε η σκια που γυριζε μες στην βροχη ρημαδι
μα εκει που εχει δαχτυλιες στο τζαμι
εκει που αφησε  ιχνη η παλαμη
θα μ'ευρεις να κυλαω μικρη σταγονα
που να ξεφυγει θελει απ'το Χειμωνα
Α.Π.

 ΘΥΜΑΜΑΙ
 θυμαμαι που  ελεγες
για την Ελλαδα που δεν πεθαινει
για το φανταρο μεσα στα χιονια
με τη μακριά του χοντρη του χλαινη
Θυμαμαι  μου εμαθες
οτι εχω φιλους
 εκει στη Δυση
για με που νοιαζονται κ'οτι κανενας
να με πειραξει δεν θα τολμησει
Και ενα χαρτη με ενα νησι μεσα σε πλαισιο στην κατω ακρη
θυμαμαι προσφυγες και αγνοουμενους
μανες να κλαινε με μαυρο δακρυ
Ενα Νοεμβρη πως το  θυμαμαι
ενα γαρυφαλλο μου ειπες να αφησω
καθως μου μαθαινες ποιους,τι τιμαμε
Θυμαμαι  να κρατας
 σημαιες πλαστικες
γαλαζιες,πρασινες ,κοκκινες και αλλες
σαν να κρατας
κλειδια που ανοιγουνε
πορτες μεγαλες
Θυμαμαι να βαστας
 τον διακοπτη
 το φως να απειλεις
 να μου στερησεις
θυμαμαι τις φωτιες ,δαση να καιγονται
πρασινο ορκιστηκες να μην αφησεις
Θυμαμαι ενα πρωι
 ντροπη να νιωθω
που την σημαια μου την πηρε ο αερας
στις Θερμοπυλες
 θυμαμαι σε εψαξα
μα εσυ ησουν στην βουλη εθνοπατερας
Θυμαμαι φιεστες ,χλιδη και λουσα
κυπελλο και πρωτια και Καλατραβα
λεφτα υπαρχουν,τροικα και θεσμοι
και η πατριδα μου
 ξυπνησε σκλαβα
Θυμαμαι  ελεγες πως φταινε οι αλλοι
τωρα εισαι ο αλλος
,δεν το ξεχναω
που μου ειπες ψεματα
 Ελληνα μαθε το
την προδοσια σου δεν συχωρνάω
Α.Π.

ΕΧΩ ΕΝΑ ΦΙΛΟ
εχω ενα φιλο που τα ρουχα μου φοραει
και στην μερια μου στο κρεβατι μου κοιμαται
μεσα στο σωμα μου ολοκληρος χωραει
και οτι ξεχναω εγω εκεινος το θυμαται

εχω ενα φιλο
πιστο σαν σκυλο
που δεν τον ξερει ουτε η ιδια μου η μανα
μοιαζει με γλαρο
και πως γουσταρω
μαζι του απ'τη σκουρια να κανουμε κοπανα

εχω ενα φιλο που τον κανω να υποφερει
γιατι δεν θελει να με βλεπει νικημενο
και που παλευει μηπως και με καταφερει
εξω να βγω απ'το παιγνιδι το στημενο

εχω ενα φιλο
που ενα μηλο
εχει στο χερι και μου λεει να δαγκωσω
μα την βολη μου
με την ψυχη μου
εγω ειμαι ετοιμος ξανα να την πληρωσω
Α.Π.

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ
σε ενα''μου αρεσει''
εχω χωρεσει
για να με δεις
και μαχη δινω
για να μη γινω
πιο ανεδης
μα την καρδουλα
την ομορφουλα
δεν την αγγιζω
μα κατα βαθος
να κανω λαθος
παντα ελπιζω
Και πως γουσταρω
like σαν παρω
που ειναι απο σενα
τοτε να δεις
που ολα επι γης
ειναι ανθισμενα
και στην οθονη
ενα αηδονι
πληκτρα παταει
και στο προφιλ σου
εκει μαζι σου
σου τραγουδαει
Α.Π

 ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ
εκει που σκουπιδια τα αγεννητα ο αερας τα παιρνει
εκει που ο ερωτας με ψευτικα λογια μιλαει
εκει που η νυχτα με κοπο τα βηματα σερνει
εκει που ο θανατος πλανος στο αιμα κυλαει

μια νυχτα ενα γλαρο ειχα βρει με ασπρα φτερα
που μου ειπε πως χρονια ειναι εκει και οτι με καρτερά
πως γνωριζε παντα πως θελω να πεταξω σαν γλαρος
οτι εχω φτερα μα να τα ανοιξω δεν βρισκω το θαρος

''στο πελαγο παω ''φωναζει
με χαρι τα φτερα του τιναζει
 μετα δινει μια και ψηλωνει
''ακλουθα''και το χερι μ΄απλωνει

εκει που με χρωματα φτιαχνω το αντιο το στερνο
 εκει που ο καπνος του τσιγαρου παιρνει χιλιες μορφες
εκει που οι νυχτες αδειαζουν την ψυχη στο κενο
εκει που γρεμιζομαι αιώνια απο χιλιες κορφες

απ΄τις γριλιες κοιταω καθε λιγο
και την πορτα μια σταλα ανοιγω
για να αφησω να φυγουν οι γλαροι
που κουρνιαζουν πανω στο μαξιλαρι
Α.Π.

ΕΝΑ ΣΒΗΣΤΟ ΑΣΤΕΡΙ
 Ενα ομορφο αστερι που ειναι τωρα σβηστο
εχω σε ενα κλειστο
φακελο στο συρταρι
ποσο ωραια ειχε πεσει μια νυχτα απο τον ουρανο
μες στον ωκεανο
ειδαν μονο οι γλαροι

Στου βυθου τα σκοταδια μοναχος ξαφνικα ειδα φωτια
και με μια αποκοτια
τη φωτια αγκαλιαζω
τοσα χρονια ομως μεσα στο κρυο οτι πιασω παγωνει
και το αστερι κρυωνει
καθως λιωνω και σταζω

μες στα χερια μου τωρα  το αστερι σκοταδι κι'αυτο
ετσι ηταν γραφτο
να πνιγει και να σβησει...
 Με χαρτι και μολυβι αστερια φτιαχνω μες στο κενο
για να εχει ουρανο
καποτε να γυρισει
Α.Π.

 ΑΚΙΝΗΤΟΣ
ακινητη μενει η στιγμη διπλα ο χρονος περναει
ακινητος ο βραχος που τριβει στο κυμα που σπαει
ακινητες λεξεις στο στομα ακινητο δακρυ
ζωη που ακινητη μενει στου ονείρου την ακρη

 περπατησα ισως και γω σ'αυτη την πλατεια
θυμαμαι να στεκομαι εδω σ'αυτη τη γωνια
το σπιτι σου ηταν νομιζω σ'αυτο το στενο
στον κοσμο σου ζουσα και γω πριν μπω στο κενο
αλλα δεν θυμαμαι αν σε εχω ξεχασει
και ποιον περιμενω στη σταση

ακινητος ειδα  θεριά μεσα μου να παλευουν
ακινητος ειδα βροχες το νερο να μου κλεβουν
ακινητος ειδα τους γλαρους να μου γνεφουν αντιο
ακινητος ειδα και σενα να με κοβεις στα δυο

 περπατησα ισως και γω σ'αυτη την πλατεια
θυμαμαι να στεκομαι εδω σ'αυτη τη γωνια
το σπιτι σου ηταν νομιζω σ'αυτο το στενο
στον κοσμο σου ζουσα και γω πριν μπω στο κενο
αλλα δεν θυμαμαι αν σε εχω ξεχασει
και ποιον περιμενω στη σταση
Α.Π.

 ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΥΛΛΟ
ενα σπασμενο φτερο
και ενα φυλλο ξερο
στον αερα
πριν αγγιξουν τη γη
πριν το φως να πνιγει
μες στη μερα
αγκαλια εχουν πιαστει
και εχουν συμβιβαστεί
με τη πτωση
δεχονται σιωπηλα
πως η ζωη στα ψηλα
θα τελειωσει

ενα φυλλο πεσμενο
στο σωρο στριμωγμενο
ψαχνει λυση
πανω εκει στο κλαδι
που εζησε απο παιδι
να γυρισει

ενας γλαρος πεταει
το φτερο τον κοιταει
και δακρυζει
 κι οπως βλεπει θαμπα
 στο σωρο ακουμπα
που σαπιζει
Α.Π.

ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ
τωρα δεν εισαι η φωτια εισαι ο καπνος της
τωρα δεν εισαι το καραβι εισαι ο γλαρος
που κι'ας τρομαζει στα ψηλα πεταει με θαρος
εκει που ειναι η κορφη μα κι'ο γκρεμνός της

μες στο  κεφαλι σου το δαγκωμενο μηλο
μεσα στις τσεπες εισητηρια ξεχασμενα
ονειρα πανω στο παγκακι χαραγμενα
να μην γερασουνε παλευουνε με ζηλο

τωρα δεν εισαι ο αερας εισαι η σκονη
τωρα δεν εισαι η βροχη εισαι η σταγονα
που εχει σταξει απ'το σακουλι του χειμωνα
και που στο τζαμι θα κυλαει παντα μονη

οσους ξεχασανε δεν εχεις ξεχασμενους
το παρελθον μπροστα απ'τα ματια σου περναει
σαν χελιδονι στην φωλια του που γυρναει
γυρνας και συ σε ομορφους χρονους περασμενους

 κι'αμα δεν ησουνα εσυ μα ησουν αλλος
 θα'θελες να'σουνα νησι να'σουν Ιθακη
να αργησει χρονια να γυρισει το παιδακι
πριν σαν και σενα'νε κι'αυτο γινει μεγαλος
Α.Π