ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ

ποια πιθανότητα στα αλήθεια πές μου έχει
τούτο το φύλλο που έχει πέσει και σαπίσει
ποιά πιθανότητα νομίζεις ότι έχει
πίσω στο δέντρο, στο κλαδί του να γυρίσει

 ποια πιθανότητα νομίζεις πως υπάρχει
 τούτες οι στάλες που στο τζάμι μου κυλάνε
 προτού χαθούν μέσα στις λάσπες και στο χώμα
 πίσω στο σύννεφο που έζησαν να πάνε

 ποιες πιθανότητες στα αλήθεια πες μου δίνεις
 στο σάπιο πλοίο που έχει γείρει και μπατάρει
 και ως επάνω με νερά έχει γεμίσει
 για τα ανοιχτά μία μέρα πάλι να σαλπάρει

μα όσο απίθανο κι ας μοιάζει εγώ ελπίζω
πως πιθανόν να υπάρχει μία πιθανότητα
γιατί ενώ μπροστά τραβώ. πίσω γυρίζω
και μες στα χνάρια μας γυρεύω τη νεότητα

 πράσινο φύλλο που γυρίζει στο κλαδί
 μες στον καθρέφτη μου γελάει ένα παιδί
 κάτασπρο σύννεφο η άνοιξη ζυγώνει
 όρτσα παράγγελμα και το πανί φουσκώνει

Α,Π.





 

ΓΕΙΑ ΜΑΣ

δίκη και απόφαση μία και προβλέψιμη
πορεία στο τίποτα μη αναστρέψιμη
 ζωή σε κούτες, σε ένα πατάρι
ταξίδι που έσβησε μέσα στο αμπάρι

παλιό το ανέκδοτο και το γνωρίζω
μα ένα χαμόγελο ,του το χαρίζω
ήλιος και γλάροι, κόκκινη δύση
ανάβει η μέρα μου προτού να σβήσει

πάνω από τα απόνερα, οι γλάροι αράδα
θρηνούν το πλοίο  που είναι στη ραδα
θρηνώ και εγώ στο ακρωτήρι
που έπνιξα το όνειρο μες στο ποτήρι

μα λέω ''γεια μας και άσπρο πάτο''
βροχή το σύννεφο και ας ειν' γιομάτο
ελπίδα ψεύτικη το ουράνιο τόξο
μα επιλέγω να μην το διώξω

Α.Π.

 ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Πάλεψα να δώσω ήχο στη σιωπή μου
για να ακούσεις  τις βροντές του πολέμου που μαινόταν στην ψυχή μου
για να ακούσεις την αγάπη μου  που σε παρακαλούσε να την βγάλεις από το σκοτεινό πηγάδι του φόβου
για να ακούσεις το παιδί μεσα μου  να σε εκλιπαρεί για να μην το ντύσεις με τα ρούχα των μεγάλων
για να ακούσεις τον ρόγχο του θανάτου των λουλουδιών που έκοψες απ της καρδιάς μου τον κήπο και τα άφησες να μαραθούν σιγά-σιγά στο βάζο

Μα με πρόδωσαν οι νότες και οι λέξεις
που έγιναν ένα άνοστο και φάλτσο τραγούδι
που έμοιαζε με γρύλισμα θηρίου και κλάμα μωρού

 Πάντα μιλούσα πολύ μα δεν έλεγα τίποτα
 γιατί οι λέξεις που είχαν το αίμα μου ήταν σιωπή
 γιατί η γλώσσα της αγάπης μου ήταν σιωπή
 γιατί οι βροντές της ψυχής μου ήταν σιωπή

 Τα όνειρα μου ηταν σιωπηλά
 αν άκουσες κάτι από μένα θα ήταν από τους εφιάλτες μου που κάνουν πολύ θόρυβο

  Ημουν σιωπή πριν με γεννήσεις
έγινα σιωπή όταν με σκότωσες
 όλα όσα είδες και άκουσες ήταν οι εφιάλτες μου

Α.Π.

το σημαντικό για μία γυναίκα δεν είναι να είσαι ο άντρας των ονείρων της....Το σημαντικό είναι να μην είσαι αυτός που θα της σκοτώσει τα όνειρα...
Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα

ΜΙΚΡΗ ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΟΥΚΙΔΑ

Και η πράσινη κουκκίδα που ανάβει στην οθόνη
σαν μικρή φωτιά  ζεσταίνει την καρδιά του που κρυώνει
πριν βουλιάξει στο σκοτάδι  αγκαλιάζει την κουκκιδα
σαν το ναυαγό που αρπάζει πριν πνιγεί μία σανίδα

 Η αγαπη κάθε βράδυ του ζητάει μία πατρίδα
 μα είναι απάτριδος ο δόλιος και ετσι δείχνει την κουκκίδα
 όλα όσα ποτέ δεν είχα είναι μέσα εκεί ,της λέει
 μα μην πάς για δέ χωράνε στον παράδεισο οι λαθραίοι

 Μικρή πράσινη κουκίδα που αστράφτεις σαν διαμάντι
που τα δύο τα ονόματα σου τα φωνάζουνε σε ένα
 κάποια βράδια που ο καημένος δεν μπορεί να κλείσει μάτι
 μη θυμώνεις που όλο γράφει  μες στους στίχους του για σένα

 Μικρή πράσινη κουκίδα και μικρή βασίλισσά του
 σβήσ' το φως σου να ξαπλώσει να σε δει μες στα όνειρά του
 είναι που όνειρα δεν έχει και για αυτό τα ξένα κλεβει
 και θέλει τόσο αλήθεια να είναι που στο τέλος τα πιστεύει

Α.Π.