και ξέρεις κάτι  ?  δεν σε ξεχνάω έτσι για να σε εκδικηθώ

ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ

 

ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ

Μου λέει θα αργήσω και να μην την περιμένω 

με τον Ιούδα στο φιλί της κρεμασμένο

το βλέμμα της μες στον καθρέφτη συναντάω

 μονάχα εκεί αντέχω πια να την κοιτάω

Μου λέει πως έχει φαγητό μες στο ψυγείο

την πόρτα ανοίγει , ένα νεύμα και ένα αντίο

στην πολυθρόνα με μια ναρκωμένη θλίψη

καιρό έχει φύγει μα ποτέ δεν μου έχει λείψει

Πάνω στο δέρμα μου τα χάδια έχουν σκουριάσει

που για χρυσάφι τα είχα κάποτε αγοράσει

και το φιλί μου έχει πίσσα και σκοτάδι

και η αγκαλιά μου ερειπωμένη , ένα ρημάδι

  

Σαν δύο ξένοι , ένας στην στάση , ο άλλος στο τρένο

αυτή ανεβαίνει , εγώ συνέχεια κατεβαίνω

σαν δύο φύλλα σε ένα δέντρο στο λιβάδι

το ένα θροΐζει , το άλλο έπεσε ένα βράδυ

Μέσα στον ίδιον εφιάλτη εγκλωβισμένοι

για χρόνια τώρα

δύο φωτιές που τις κατάβρεξε με άγρια μανία

 η ίδια μπόρα

Α.Π.

 εσύ εκεί 

μες στα άδεια όνειρα μονάχη να καπνίζεις 

και εγώ εδώ 

μα απο δίπλα σου πώς λείπω μην νομίζεις

 

Αν αρχίσεις να φαντάζεσαι τη ζωή σου χωρίς τον τωρινό σύντροφό σου αυτή η ζωή αρχίζει και δημιουργείται...

ΑΡΓΗΣΕΣ

 ΑΡΓΗΣΕΣ

μπορεί να φταίει το μάτι που με μάτιασε 

μπορεί να βιάστηκε η κλεψύδρα μου και να άδειασε

ίσως η άνοιξη μου να έχασε τις μέλισσες

μα είναι που ήρθες στο κατάρτι και  με έλυσες

μπορεί να φταίει που το όνειρό μου έχασα

μπορεί τα χρόνια να περάσαν και να ξέχασα

ίσως να αγόραζα ζωή και να ξοδεύτηκα

μα είναι που μου είπες να χορέψουμε και δέχτηκα

μπορεί να φταίει η γκαντεμιά μου και η τύχη μου

ίσως να φταίει που σε γνώριζαν οι στίχοι μου 

μπορεί οι μούσες μου να φταίνε και οι μάγισσες

μα είναι που πάντα σε περίμενα και μου άργησες

Α.Π.