Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΤΡΥΠΑ
ζωη καριολα
τα'κανες ολα
ζουγκλα να μοιαζουν
για να τρομαζουν
της γης τ'αρνακια
και στα κορακια
φτερα εχεις δωσει
μη και γλυτωσει
ουτε ενα πτωμα
πανω στο χωμα
και συ φαμφαρα
τρυπια δεκαρα
πουλας το ψεμα
βρεγμενο μ'αιμα

βρομιαρα μερα
κοκκινε αερα
μου τα'χεις πρηξει
και με'χεις πνιξει
παντου σκουληκια
που θελουν νοικια
και με πατανε
ρεστα ζητανε

και συ ρε ξενε
ξεφτιλισμενε
που με διαβαζεις
και με δικαζεις
τουτες οι σκεψεις
αν το προσεξεις
τις εχεις κανει
μα εχουν πεθανει
μεσα στο στομα
πριν γινεις πτωμα
λες πως σε θιγω
θελεις να φυγω
μα εγω σε διωχνω
μακρια  σε σπρωχνω
μια τρυπα σκαβω
μεσα με θαβω
και πινω μπαφο
μεσα στον ταφο
και μην τολμησεις
να τον συλησεις
και κειό τον γλαρο
που τον γουσταρω
θα τον τραταρω
και θα τον παρω
μες στο κελι μου
να'χω μαζι μου
τα δυο φτερα του
τ'ασπριδερα του
να τα φορεσω
για να μ'αρεσω
κι'οταν ο χαρος
σφαιρα μου ριξει
τοτε ο γλαρος
φτερα θα ανοιξει
και στον αερα
 οταν κοιταξεις
θα δεις και μενα
 και θα τρομαξεις
Α.Π.