Σκεψεις σκορπιες

Εγω δεν ημουνα ποτέ το Καλοκαιρι
να σου στεγνωσει την ψυχη που ειχε μουσκεψει
ουτε της πιατσας το παμπονηρο  ξεφτερι
που με δυό ψεματα τους φοβους σου θα κλεψει

Εγω που ημουνα μιά αδειανη σελιδα
γιατι βαρεθηκαν τα γραμματα και φυγαν
και εσυ σε ενα πεφταστερι  θρυαλλιδα
να αναρωτιεσαι  οι ουρανοι σου που να πηγαν

Μεσα στου μαγου το καπελο δυό πιτσουνια
μα ο μαγος γερος και το κολπο εχει ξεχασει
εσυ σε ξενα μονοπατια απο κουνια
και γω σε αδιαβατη λεωφορο να ειμαι σταση

Μα οταν ο φοβος σε αγκαλια μεσα σε κλεισει
και η μοναξια σου ψαξει σωμα να φοραει
στην τελευταια την ελπιδα μου πριν  σβησει
κι'αλλο ενα ψεμα θα της πω να μην ποναει
Α,Π,