ΣΤΡΑΦΙ
οι πρώτοι μου στίχοι μετά από καιρό
που δεν θα σε αφήσω να μπεις μες στις λέξεις
να βρω να ξεπλύνω με καθάριο νερό
την δόλια καρδιά μου , μακριά να αλαργέψεις
μα όπως στο άσπρο χαρτί το μελάνι μου χύνεται και πάλι γράφει
να βγεις από τις λέξεις μου βλέπω πως είναι προσπάθεια που πήγε στράφι
στην χούφτα μου μέσα τις σκέψεις μου τις τσαλακώνω
και σε χίλια κομμάτια τις σκίζω
που σε πλήγωσα όμως κρυφό όνειρό μου μονομιάς μετανιώνω
και κομμάτι-κομμάτι να σε ενώσω πασχίζω
το τσιγάρο στα χέρια μου ξεχασμένο τα δάχτυλα καίει
η σιωπή απαλά μου χτυπάει τον ώμο και μου λέει πως κανένας δεν φταίει
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου