ΓΙΑ ΣΕΝΑ
κουραστηκαν τα χερια μου να σε κρατανε
τα δακτυλα σου λιγο λιγο μου γλιστρανε
κλαιω και ικετευω στο γκρεμο να μη μου πεσεις
σου δινω τα φτερα μου για να τα φορεσεις
και ας μη ξαναπεταξω πια
φτανει να εισαι εσυ καλα

τους αετους τωρα κοιταζω και ζηλευω
μα τα φτερα μου πισω δε σου τα γυρευω
γιατι γνωριζω σαν τα βγαζεις πως ποναει
και οτι η πληγη που σου αφηνουν δεν περναει
τους ουρανους θα τους ξεχασω
φτανει εσενα να μη χασω

και οταν χαρουμενη με αγαπη με κοιταζεις
και τις φτερουγες σου με χαρι μου τιναζεις
δεν μου χρειαζονται  φτερα για να πεταω
μοναχα χιλια ματια για να σε κοιταω 
ο ουρανος μου εισαι εσυ
οι θαλασσες και ολη η γη
Α.Π.