ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΣΗ
και εγώ που τόσο ένιωσα
μα που ποτέ δεν στέριωσα
τσιγγάνος μέσα στο ίδιο μου το κάρμα
τα χρόνια πέρασαν γοργά
έτσι όπως βάδιζαν αργά
οι αλήθειες και οι αυταπάτες μου αντάμα
κοιτάω το ηλιοβασίλεμα που βάφει τον ορίζοντα με το αίμα του
και θλίβομαι που άχρωμος βαδίζω σε έναν δρόμο όπου έφτασα στο τέρμα του
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου