ΕΣΥ ΕΚΕΙ
Μα ξέρω είσαι εκεί , πίσω από το τζάμι
Πώς τόσες σκέψεις να μην σε έχουν θρέψει
να σε έχουν ντύσει
να σε έχουνε ποδέσει
Όταν ο χρόνος εσταμάτησε λιγάκι
σαν κουρασμένος ταξιδιώτης στο παγκάκι
Όταν γεμίσαν οι φωλιές με χελιδόνια
απ 'τα κλουβιά όταν δραπέτευσαν τα χρόνια
Όταν η μούσα με ζητούσε σε χορό
όταν το ''θέλω'' νίκησε το ''δεν μπορώ''
νομίζω σε είδα που κουνούσες το μαντήλι
με ένα μυστήριο χαμόγελο στα χείλη
Εκεί κατάλαβα πως έγινες δικιά μου
πως θα γεννούσσες τα γαλάζια τα παιδιά μου
Εκεί νομίζω ότι γέννησες και εμένα
για να υπάρχω και να νοιάζομαι για σένα
Α.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου