ΑΣΠΡΟ

ασπρο σεντονι απλωμενο η αγαπη μου
και συ το ζεσταινες μεχρι να το στεγνωσεις
τωρα αλλο χερι το απλωνει στο κρεβατι μου
και συ δεν εισαι εδω για να ξαπλωσεις

ασπρο πανι η μοναξια μου στο καταρτι μου
που εσυ δεν φυσηξες ποτε για γα φουσκωσει
και γω πορειες για μας  εχαραζα στο χαρτη μου
μα το ονειρο μου σα βαρκουλα εχει πατωσει

ηρθες και εφυγες χωρις να καταλαβεις
ποσο πολυ ποσο πολυ σ αγαπησα
ετρεχες παντα τη ζωη σου να προλαβεις
και γω να βρεις αυτο που θελεις σ αφησα

στο ασπρο χαρτι που τωρα γραφω φανερωθηκες
σα μια νεραιδα στις γραμμες του να χορεψεις
μες στο μελανι του στυλου μου ηρθες και χωθηκες
οπως και τοτε στη στιγμη να με μαγεψεις
Α.Π