Η ΠΙΣΤΗ
δυο σταγονες της βροχης πιασαν κουβεντα,πανω στα συννεφα προτου την καταιγιδα
λεει η μεγαλη η σταγονα στη μικρουλα "εγω ξαναγινα βροχη και ακου τι ειδα

ειδα τα δεντρα λιγο πριν να ξεραθουνε που τη ελπιδα τους ποτε δεν ειχαν χασει
για την βροχη που μ αγωνια καρτερουσαν ,φτιαχναν με πιστη εκκλησιες μεσα στα δαση

ειδα θηρια που την διψα για να σβησουν ,με λυσσα επιναν το αιμα το ενα του αλλου
το πιο ισχυρο ηταν που εγραφε τους νομους ,το μονο δικιο ηταν το δικιο του μεγαλου

η μπορα επεσε στο δασος μια μερα ,και τα γερμενα δεντρα αρχισαν να ψηλωνουν
ομως τα αγρια θερια μεσα στο μισος , συνεχισαν το ενα το αλλο να σκοτωνουν

ητανε δυσκολες στιγμες μεσα στο δασος,που το αδικο και το κακο επικρατουσε
οποιος ποτε ομως δεν εχασε τη πιστη ,ηταν εκεινος που στο τελος ξεδιψουσε
Α.Π.